اثربخشي فراشناخت‌درماني بر اضطراب و بهزيستي روان‌شناختي بيماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگير

مقدمه: اختلال اضطراب فراگير زندگي فردي، اجتماعي و شغلي بيماران را با آسيب مواجه مي‌سازد. بر اين اساس پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي فراشناخت‌درماني بر اضطراب و بهزيستي روان‌شناختي بيماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگير انجام گرفت.روش كار: روش پژوهش حاضر نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون-پس آزمون با گروه گواه و دوره پيگيري دوماهه بود. جامعه آماري پژوهش، شامل تمام افراد مبتلا به اضطراب اجتماعي مراجعه كننده به مراكز مشاوره شهر تهران در سال 1396 بود. در اين پژوهش از روش نمونه‌گيري غيراحتمالي هدفمند و گمارش تصادفي استفاده شد. پس از انتخاب حجم نمونه و گمارش آنها در گروه‌‌هاي آزمايش و گواه، گروه آزمايش مداخلات درماني را طي سه ماه به صورت هفته اي يك جلسه 90 دقيقه اي دريافت نمودند. پرسشنامه‌هاي مورد استفاده در اين پژوهش شامل پرسشنامه اختلال اضطراب فراگير (اسپيتزر و همكاران، 2006)، پرسشنامه اضطراب (بك، اپستين، براون و استير، 1988)، پرسشنامه بهزيستي روان‌شناختي (ريف، 1980) بود. داده‌هاي حاصل از پژوهش به شيوه تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر تجزيه و تحليل شد.نتايج: نتايج حاصل از تحليل داده‌ها نشان داد كه فراشناخت‌درماني بر اضطراب و بهزيستي روان‌شناختي بيماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگير موثر بوده است (p 0.001). بدين صورت كه اين درمان توانسته منجر به كاهش اضطراب و بهبود بهزيستي روان‌شناختي بيماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگير شود.نتيجه‌گيري: مطابق با يافته‌هاي پژوهش حاضر مي‌توان نتيجه گرفت كه فراشناخت‌درماني روشي كارآمد در جهت كاهش اضطراب و بهبود بهزيستي روان‌شناختي بيماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگير به شمار مي‌رود و مي‌توان از اين درمان براي بيماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگير بهره برد.