مروري بر عفونت سل نهفته در كاركنان بهداشتي و روش هاي تشخيصي آن در ايران

بيماري سل يكي از مهمترين عفونت هاي قابل انتقال در بخش هاي سيستم بهداشتي مي باشد. اطلاع از وجود يا عدم وجود اين بيماري در كاركنان بهداشتي كه مي تواند به صورت نهفته [Latent tuberculosis infection (LTBI)] در بدن فرد باقي بماند، به سيستم بهداشتي كمك مي كند تا با شناسايي زود هنگام عفونت سل و استفاده به موقع از كموپروفيلاكسي از بروز بيماري جلوگيري نمايند. به همين دليل تمامي دانشگاه هـاي معتبـر دنيا و اغلب مراكز بهداشتي و درماني، برنامه هـايي را بـراي جلوگيري از ابتلاي اين افراد بـه اين بيمـاري پيش بيني كرده اند كه در آن جوانب مختلـف از جملـه پيشگيري قبل و پس از تماس لحاظ شده اسـت .در اين برنامه ها، تست پوستي توبركولين (TST) جهت بررسي وجود سل نهفته به عنوان روش استاندارد براي تشخيص مي باشد. از آنجايي كه عوامل مختلفي روي نتايج تست TST تاثير ميگذارند اين تست نمي تواند جواب قطعي براي عفونت در فرد باشد. بنابراين، در تست ديگري به نام IGRA (Interferon γ Release Assay) و يا تست QFT (QuantiFERON TB Gold In tube) كه ميزان اينترفرون گاماي ترشح شده از لنفوسيت هاي تحريك شده با آنتي ژن هاي اختصاصي مايكوباكتريوم توبركلوزيس سنجيده مي شود به صورت اختصاصي تر مي توان سل نهفته را بررسي كرد. بنابراين در مطالعه مروري حاضر علاوه بر بررسي تست هاي در دسترس براي بررسي سل نهفته، نتايج مطالعات مختلف انجام شده در كشور به منظور ارزيابي ميزان تشخيص سل نهفته در كاركنان بهداشتي در مراكز مختلف تشخيصي و درماني، بررسي و مقايسه شده است.