نقش ميانجي كيفيت حافظه كاري در رابطه ي بين عادات خواب و ظرفيت حافظه كاري كودكان

مقدمه: حافظه كاري نقش تعيين كننده اي در  فرآيندهاي شناختي سطح بالا مانند استدلال، حل مسئله، هوش و درك زباني دارد.  هدف پژوهش حاضر بررسي نقش ميانجي كيفيت حافظه كاري در رابطه ي بين عادات خواب و ظرفيت حافظه كاري كودكان بود.روش كار: طرح پژوهش از نوع همبستگي بود. جامعه آماري شامل كليه دانش آموزان مشغول به تحصيل در سال تحصيلي 1396 - 1395 در مراكز خلاقيت و مهدكودك هاي منطقه يك شهر تهران بودند. نمونه ي پژوهش حاضر 60 كودك كه به شيوه ي در دسترس انتخاب و مقياس هوش وكسلر كودكان و آزمون وكسلر كودكان پيش دبستاني بر روي آن ها اجرا و مقياس سنجش عادات خواب كودكان اونز، اسپيريتو و همكاران توسط مادران آن ها تكميل شد. از نرم افزارهاي 22SPSS و8,54  Lisrel  و از روش هاي همبستگي پيرسون و تحليل مسير براي تحليل داده ها استفاده شد.نتايج: يافته ها نشان داد مسير ساختاري مستقيم مشكل عادات خواب، مشكل رفتار خواب، مشكل بيدار شدن شبانگاهي، مشكل خواب روزانه به جز مشكل بيدار شدن صبحگاهي بر كيفيت حافظه كاري معني دار بود. مسير ساختاري مستقيم مشكل عادات خواب و مشكل بيدار شدن صبحگاهي بر كميت حافظه كاري معني دار بود، اما مسير مشكل رفتار خواب، مشكل بيدار شدن شبانگاهي و مشكل خواب روزانه بر كميت حافظه كاري معني دار نبود. بررسي مسيرهاي غير مستقيم نشان داد كه مشكل عادات خواب به صورت غير مستقيم با ميانجيگري كيفيت حافظه كاري بر كميت حافظه كاري اثر داشت.نتيجه گيري: به كميت و كيفيت خواب كودكان به منظور ارتقاي كاركردهاي شناختي مخصوصا حافظه كاري بايد توجه داشت.