مقايسه اثربخشي طرحواره درماني بومي با طرحواره درماني يانگ بر تنظيم هيجاني و ميل به طلاق در زوج‌هاي داراي تعارض

مقدمه: محققان رويكردهاي درماني مختلف را جهت تعيين ميزان اثربخشي آن‌ها مورد مقايسه قرار مي‌دهند؛ بنابراين پژوهش حاضر باهدف مقايسه اثربخشي طرحواره درماني بومي با طرحواره درماني يانگ بر تنظيم هيجاني و ميل به طلاق در زوج‌هاي داراي تعارض شهر اصفهان انجام‌شده است.روش كار: روش تحقيق نيمه تجربي مي‌باشد. جامعه آماري تحقيق كليه زوجين داراي مشكل تعارض بودند كه به مراكز مشاوره و روانشناسي شهر اصفهان مراجعه كرده بودند كه از اين جامعه تعداد 48 نفر به‌صورت در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفي در سه گروه (طرحواره درماني بومي، طرحواره درماني يانگ و گروه كنترل) گماشته شدند. ابزارهاي تحقيق شامل پرسشنامه‌هاي ميل به طلاق (روزلـت، جانسـون و مـورو، 1986) و پرسشنامه تنظيم هيجاني (گراتز، 2004) بودند. داده‌ها با استفاده از تحليل واريانس با انداز گيري مكرر و آزمون تعقيبي بونفروني مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت.نتايج: نتايج نشان داد كه بسته بومي طرحواره درماني بر كاهش ميل به طلاق و بهبود تنظيم هيجاني اثربخش بوده است ((P 0.01) و طرحواره درماني يانگ صرفاً بر تنظيم هيجاني مؤثر بوده است (P 0.01). همچنين نتايج نشان داد كه تفاوت معناداري بين اثربخشي بسته بومي طرحواره درماني با طرحواره درماني يانگ بر كاهش ميل به طلاق در سطح P 0.01 وجود دارد، اما بين اثربخشي اين دو روش بر بهبود تنظيم هيجاني تفاوت معناداري مشاهده نگرديد (0/05 P).نتيجه گيري: به نظر مي‌رسد كه بسته بومي طرحواره درماني بر هردو متغير ميل به طلاق و بهبود تنظيم هيجان اثربخش مي‌باشد.