تأثير هشت هفته تمرين تركيبي بر مقادير P3NP، CAF و IGF-1 روي بيماران CABG

مقدمه: پژوهش حاضر باهدف بررسي تأثير هشت هفته تمرين تركيبي بر مقادير P3NP، CAF و IGF-1 روي بيماران CABG انجام شد.روش كار: تعداد 24 نفر جامعه­ي مرد ميان‌سال CABG در اين مطالعه شركت كردند. سپس شركت‌كنندگان بصورت تصادفي به دو گروه 12 نفره تمرين تركيبي (ميانگين سني 6.47±  54.58 سال) و گروه كنترل (ميانگين سني 7.50 ± 56.16 سال) تقسيم شدند. شاخص‌هاي آنتروپومتريك و متغيرهاي خوني P3NP، CAF و IGF-1 سرمي قبل و بعد دوره تمريني تهيه و مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت. برنامه تمرين تركيبي براي مدت هشت هفته با تواتر سه جلسه و زير نظر متخصصين بازتواني قلبي انجام شد. از آزمون آماري اندازه‌هاي تكراري براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها استفاده شد. نتايج: تمرين تركيبي با كاهش معني‌دار سطوح سرمي P3NP همراه بود (0.001=p)؛ اما اين تغييرات مشاهده‌شده نسبت به گروه كنترل معني‌دار نبود (0.334=p). همچنين افزايش معني‌دار در سطوح سرمي CAF در پس‌آزمون نسبت به پيش‌آزمون مشاهده گرديد (0.280=p) و تغييرات بين گروه كنترل و گروه‌ تمرين معني‌دار بود(0.038= p). از سويي ديگر افزايش معني‌دار سطوح سرمي IGF-1 در پس‌آزمون نسبت به پيش‌آزمون مشاهده شد همراه بود(0.001=p)، اما سطوح سرمي IGF-1 نسبت به گروه كنترل معني‌دار نبود (0.280=p).نتيجه گيري: يك دوره تمرين تركيبي كوتاه‌مدت در بيماران CABG سبب بالا رفتن IGF-1 و CAF گرديد؛ درحالي‌كه تغييري در سطوح P3NF مشاهده نگرديد. تحقيقات بيشتري لازم است تا اثر تمرين تركيبي بر بيماران CAGB بر اين شاخص‌ها انجام شود.