مقايسه اثربخشي طرحواره‌درماني و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر نشخوار فكري و حافظه سرگذشتي بيماران مبتلا به افسرده‌خويي

مقدمه :مطالعه حاضر با هدف مقايسه اثربخشي طرحواره‌درماني و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر نشخوار فكري و حافظه سرگذشتي بيماران مبتلا به افسرده‌خويي انجام شد. اين مطالعه از نوع شبه آزمايشي بود. جامعه آماري اين پژوهش، افراد مراجعه‌كننده به مراكز مشاوره و خدمات روان‌شناختي شهرستان‌هاي نوشهر و چالوس در سال 1398 بودند.روش كار: با استفاده از روش نمونه‌گيري هدفمند، 45 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند و به شيوه تصادفي در گروه‌هاي آزمايش و كنترل جايگزين شدند. ابزار جمع‌آوري داده‌ها آزمون بازيابي خاطرات سرگذشتي ويليامز و برودبنت (1986) و مقياس پاسخ‌هاي نشخواري نولن-هوكسما و مورور (1991) بود كه پيش از اجراي مداخله از گروه‌هاي آزمايش و كنترل به عمل آمد. سپس مداخله طرحواره‌درماني و درمان پذيرش و تعهد براي گروه‌هاي آزمايش اعمال شد و گروه كنترل مداخله‌اي دريافت نكرد. در پايان مداخلات، از گروه‌هاي آزمايش و كنترل پس‌آزمون گرفته شد.نتايج : تجزيه ‌و تحليل داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل كواريانس نشان داد بين اثربخشي طرحواره‌درماني و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر نشخوار فكري بيماران مبتلا به افسرده‌خويي، تفاوت وجود ندارد (0.05 P) اما طرحواره‌درماني نسبت به درمان مبتني بر پذيرش و تعهد در حافظه سرگذشتي اثربخشي بيشتري داشت (0.05 P). همچنين هر دو مداخله بر نشخوار فكري و حافظه سرگذشتي بيماران مبتلا به افسرده‌خويي در مرحله پيگيري مؤثر بودند.نتيجه گيري : درنتيجه مي‌توان از مداخله طرحواره‌درماني و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد درمورد بيماران مبتلا به افسرده‌خويي سود برد.