تبيين پذيرش خود بر اساس تصوير بدني، نقش جنسيتي و ميانجيگري چشم انداز زمان در زنان يائسه

مقدمه: يائسگي بر سلامت رواني، جسماني، عاطفي، روابط خانوادگي و اجتماعي تاثير دارد. براين اساس، بررسي مسائل يائسگي در زنان و سلامت آنها ضروري است. هدف اين پژوهش تببين پذيرش خود در زنان يائسه بر اساس تصوير بدني، نقش جنسيتي با ميانجيگري چشم انداز زمان است.روش كار: روش پژوهش همبستگي با رويكرد مدل معادلات ساختاري بود. جامعه آماري پژوهش، زنان يائسه ۶۰-۴۵ ساله شهر تهران در سال 1399 بود كه گروه نمونه، با روش نمونه گيري در دسترس تعداد 355 زن در اين پژوهش مشاركت كردند و با پرسشنامه هاي پذيرش بي قيد و شرط خود چمبرلين و هاگا (2001)، چندبعدي خود- بدن كش و ميكولكا (1990)، نقش جنسيتي بم (1974) و چشم انداز زمان زيمباردو و بويد (1999) مورد ارزيابي قرار گرفتند. براي تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار Spss و Lisrel استفاده شد.نتايج: بر اساس نتايج مدل، پذيرش خود در زنان يائسه بر اساس تصوير بدني، نقش جنسيتي با ميانجيگري چشم انداز زمان، از برازش مناسبي برخوردار بود.  نتايج تحليل مسير نشان داد كه اثر مستقيم چشم انداز زمان بر روي پذيرش خود معنادار است (t = 2.69, β = 0.43) و تصوير بدني (t = 2.57, β = 0.39) و نقش جنسيتي (T = 2.57, β = 0.26) به صورت غير مستقيم به واسطه چشم انداز زمان بر روي پذيرش خود تاثير گذار است. همچنين نتايج به دست آمده نشان داد متغيرها درون مدل 23 درصد از واريانس پذيرش خود و 46 درصد از واريانس چشم انداز زمان را پيش بيني مي كنند.نتيجه گيري: تصوير بدني در مقايسه با نقش جنسيتي، با ميانجي گري چشم انداز زمان، آن هم از طريق مولفه هاي «گذشته مثبت»، «آينده نگر» و «حال خوشگذران»، پيش بين بهتري براي پذيرش غيرمشروط خود در زنان يائسه بود.