مقايسه اثربخشي تصويرسازي از طريق باز پردازش اطلاعات و درمان خاطره پردازي انسجامي بر اميد به زندگي و كيفيت زندگي سالمندان آستانه اشرفيه

مقدمه:مطالعه حاضر با هدف مقايسه اثربخشي درمان تصويرسازي از طريق بازپردازش اطلاعات و درمان خاطره پردازي انسجامي بر اميد به زندگي و كيفيت زندگي سالمندان انجام شد. روش پژوهش نيمه آزمايشي از نوع گروه گواه با پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري سه ماهه بود.روش كارجامعه آماري اين مطالعه شامل كليه افراد 60 سال به بالا مقيم در خانه سالمندان واقع در استان گيلان بودند. 60 نفر از افراد واجد شرايط بر اساس معيارهاي ورود و خروج و به شيوه نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب شدند و در دو گروه آزمايش و گواه جايگزين شدند. ابزار گردآوري داده ها مقياس اميد به زندگي اسنايدر (1991) و پرسشنامه احساس تنهايي دهشيري و همكاران (1387) بود. هر دو گروه آزمايش و گروه گواه، با استفاده از ابزار پژوهش مورد پيش آزمون قرار گرفتند. سپس مداخله ﺧﺎﻃﺮهﭘﺮدازي انسجامي طي شش جلسه و مداخله تصويرسازي ازطريق بازپردازش اطلاعات طي هفت جلسه براي گروه هاي آزمايش مختص خود، اجرا شد. در پايان مداخلات هر دو گروه آزمايش و گروه گواه، با استفاده از ابزار پژوهش مورد پس آزمون قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس تجزيه و تحليل شدند.نتايجيافته ها نشان داد درمان خاطره پردازي انسجامي نسبت به تصويرسازي از طريق بازپردازش اطلاعات در ميزان افزايش متغير اميد به زندگي اثربخشي بيشتري دارد (0.05 P). همچنين، درمان خاطره پردازي انسجامي و تصويرسازي از طريق بازپردازش اطلاعات در ميزان افزايش متغير كيفيت زندگي اثربخشي برابر دارند (0.05 P). اين نتايج، در پيگيري سه ماهه حفظ شدند.نتيجه گيريبا توجه اثربخشي بيشتر خاطره پردازي بر اميد به زندگي پيشنهاد مي شود اين مداخله به عنوان تكنيكي با قابليت اجراي آسان مورد توجه كارشناسان سلامت روان در مراكز نگهداري سالمندان قرار گيرد.