رويكرد مدل يابي معادلات ساختاري در تبيين روابط بين ذهن مقاوم و ارزش‌هاي شخصي با فرسودگي شغلي

مقدمه: در محيط كار نظاميان، فرسودگي شغلي مورد توجه محققان قرار گرفته است اما تعيين ارتباط آن با ذهن مقاوم و ارزش‌هاي شخصي مغفول مانده است، از اين رو پژوهش حاضر با هدف بررسي رويكرد مدل يابي معادلات ساختاري در تبيين روابط بين ذهن مقاوم و ارزش‌هاي شخصي با فرسودگي شغلي انجام شد.روش كار: روش اين پژوهش توصيفي و از نمونه طرح‌هاي همبستگي با رويكرد مدل معادلات ساختاري بود. در اين مطالعه ۴۰۰ نفر (382 مرد و 18 زن) از نظاميان شاغل در ستاد نيروي هوايي ارتش به عنوان نمونه پژوهش شركت داشتند. از شركت‌كنندگان خواسته شد پرسشنامه‌هاي فرسودگي شغلي ماسلاچ (1991)، فرسودگي شغلي ماسلاچ (1991)، پرسشنامه استحكام رواني كلاف (MTQ 48)، ارزش‌هاي شخصي شري و ورما (PVQ)، را تكميل كنند. داده‎هاي به دست آمده با روش معادلات ساختاري مورد تحليل قرار گرفت.يافته‌ها: نتايج نشان داد كه شاخص‎هاي برازش مدل پژوهش وضعيت مطلوبي داشت (0.9 GFI) و ذهن مقاوم در رابطه بين ارزش‌هاي شخصي و فرسودگي شغلي نقش ميانجي ايفا مي‌كند.نتيجه‌گيري: نتايج بدست آمده بيانگر اين است كه ارزش‌هاي شخصي، با ميانجيگري ذهن مقاوم، ميزان فرسودگي شغلي‌ افراد را پيش‌بيني مي‌كند.