رابطه ويژگي‌هاي شخصيتي و عملكرد تحصيلي با اعتياد به اينترنت در دانش‌آموزان پسر دوره متوسطه

مقدمه: بررسي عوامل زمينه‌ساز مؤثر بر استفاده‌هاي اعتيادي دانش‌آموزان از اينترنت جهت كاهش اين رفتار و پيامدهاي آن بسيار مهم است؛ لذا هدف پژوهش حاضر تعيين رابطه ويژگي‌هاي شخصيتي و عملكرد تحصيلي با اعتياد به اينترنت دانش‌آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهر بيجار بود. روش كار: روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش حاضر را كليه دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهرستان بيجار در سال تحصيلي 1398-1397 تشكيل دادند. تعداد نمونه پژوهش 310 نفر بودند كه با استفاده از روش نمونه‌گيري خوشه‌اي تصادفي انتخاب شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه‌هاي اعتياد به اينترنت يانگ (IAT)، سنجش صفات پنج‌گانه شخصيتي نئو- فرم كوتاه (NEO-FFI) و معدل دانش آموزان به‌عنوان ملاك عملكرد تحصيلي استفاده شد. نتايج: بين روان‌رنجورخويي و اعتياد به اينترنت رابطه مثبت و معنادار ( r=0.29, P 0.01)؛ بين برون‌گرايي و اعتياد به اينترنت رابطه منفي و معنادار (r=-0.24, P 0.01)؛ بين توافق و اعتياد به اينترنت رابطه منفي و معني‌دار (r=-0.24, P 0.01)؛ و بين وظيفه‌شناسي و اعتياد به اينترنت رابطه منفي و معنادار (r=-0.41, P 0.01) وجود داشت. رابطه بين گشودگي نسبت به تجربه و اعتياد به اينترنت معنادار نبود ( R=0/06، P 0.05). بين عملكرد تحصيلي و اعتياد به اينترنت رابطه منفي و معنادار وجود داشت (R=-0.12, P 0.05). همچنين وظيفه‌شناسي (P 0.01, β = -0.40) به شكل منفي و روان‌رنجورخويي (P 0.01, β = 0.16) به شكل مثبت قادر به پيش‌بيني اعتياد به اينترنت بودند. نتيجه‌گيري: ويژگي‌هاي شخصيتي دانش‌آموزان و عملكرد تحصيلي نه‌چندان موفق آن‌ها مي‌توانند در گرايش آن‌ها به رفتارهاي اعتيادي ازجمله اعتياد به اينترنت نقش داشته باشد.