الگوي ساختاري ادراك بيماري بيماري در زنان مبتلا به آرتريت روماتوئيد براساس سبك‎هاي دلبستگي و نگرش‎هاي ناكارآمد؛ نقش ميانجي ناگويي هيجاني

مقدمه : اين پژوهش به تبيين الگوي ساختاري ادراك بيماري در زنان مبتلا به آرتريت روماتوئيد بر اساس سبك‎هاي دلبستگي و نگرش‎هاي ناكارآمد با ميانجي گري متغير ناگويي هيجاني با استفاده از مدل يابي معادلات ساختاري (SEM) پرداخته است.روش كار: در اين پژوهش 250 شركت كننده(زن) حضور داشتند كه به شيوه‎ي نمونه گيري در دسترس از بين بيماران مراجعه كننده به درمانگاه بيمارستان البرز كرج انتخاب شدند، براي سنجش متغيرهاي پژوهش از پرسشنامه هاي ادراك بيماري بردبنت و همكاران فرم بلند(IPQ)، سبك‎هاي دلبستگي بزرگسالان فرم تجديد نظر شده كالينز و ريد(RAAS)، نگرش‎هاي ناكارآمد فرم بلند ويسمن وبك (DAS)  و پرسشنامه ناگويي هيجاني تورنتو(TAS)استفاده شده است. داده هاي پژوهش با استفاده از تحليل مسير و مدل معادلات ساختاري تحليل شد.نتايج داده هاي به دست آمده از مدل اوليه، برازش خوبي از مدل نشان دادند به عنوان مثال شاخص برازش CFI و IFI در مدل حاضر برابر با 0.941 و 0.942 بود كه چون اين ميزان بالاتر از معيار 0.90 براي اين شاخص ها بود نشان دهنده ي برازش خوب مدل بود. همچنين شاخصGFI در پژوهش حاضر 0.924 به دست آمد كه اين ميزان بالاتر از معيار 0.90 است و از اين نظر نيز مدل داراي برازش خوبي است. در نهايت شاخص برازشRMSEA و SRMR كه برخي متخصصان آن ها را از مهمترين شاخص برازش مدل مي دانند برابر با 0.064 بود كه كمتر از معيار 0.08 بود و از اين رو نشان دهنده ي برازش خوب مدل مي باشد.نتيجه گيري : با توجه به نتايج بدست آمده از پژوهش اثر مستقيم متغير سبك دلبستگي اضطرابي و نگرش‎هاي ناكارآمد بر متغير ادراك بيماري معني دار است اما اثر مستقيم متغير سبك‎هاي دلبستگي و نگرش‎هاي ناكارآمد ازطريق واسطه‎اي متغير ناگويي هيجاني معني دار نمي باشد.