نقش واسطه‌اي طرحواره‌هاي ناسازگار اوليه و سبك‌هاي مقابله با استرس در بين رابطه والد – فرزند و تنظيم هيجاني با رفتارهاي خودجرحي

پژوهش حاضر با هدف پيش بيني رفتارهاي خودجرحي براساس رابطه والد – فرزند و تنظيم هيجاني با نقش واسطه اي طرحواره هاي ناسازگار اوليه و سبك هاي مقابله با استرس انجام شد. روش‌ پژوهش حاضر همبستگي از نوع معادلات ساختاري بود. جامعه آماري اين پژوهش را دانش آموزان مقطع متوسطه دوره دوم شهر تهران در سال تحصيلي 1400-1399 تشكيل دادند. حجم نمونه آماري براساس روش پيشنهادي شوماخر و لوماكس(2004) تعداد 300 نفر محاسبه شد كه با روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه اي انتخاب شدند. افراد نمونه، پرسش‌نامه‌هاي خودآسيبي عمدي (DSHI)، راهبردهاي مقابله‌اي لازاروس(WOCQ)، طرح‌واره‌ي يانگ (YSQ)، تنظيم شناختي هيجان (CERQ)و ارزيابي رابطه والد- فرزند (PCRS) را تكميل كردند. يافته‌ها نشان داد، كه مدل ساختاري پژوهش مبني بر نقش واسطه اي طرحواره هاي ناسازگار اوليه و سبك هاي مقابله با استرس در بين رابطه والد – فرزند و تنظيم هيجاني با رفتارهاي خودجرحي با داده هاي گردآوري شده برازش دارد. سبك مقابله هيجان‌مداري به صورت مثبت و سبك مقابله مسئله مداري به صورت منفي و معنادار، طرحواره‌هاي ناسازگار اوليه به صورت مثبت و معنادار، راهبردهاي انطباقي تنظيم شناختي هيجان به صورت منفي و راهبردهاي غيرانطباقي تنظيم‌شناختي هيجان به صورت مثبت و معنادار، رابطه والد/فرزند به صورت منفي و معنادار، رفتارهاي خودجرحي را پيش بيني مي كند. براساس نتايج حاصل مي‌توان نتيجه گرفت به منظور پيشگيري و كنترل رفتارهاي خودجرحي نوجوانان، توجه به عوامل خانوادگي شامل رابطه والد فرزند و عوامل فردي از جمله طرحواره هاي ناسازگار اوليه، سبك‌هاي مقابله با استرس و تنظيم هيجاني ضروري است.