مقايسه افسردگي و اضطراب بيماران مبتلا به ام اس، ديابت، روماتيسم مفصلي و نارسايي كليوي

مقدمهبيماري مزمن يكي از شايع‎ترين مشكلات در جامعه امروزي است كه هزينه‎هاي درماني سنگيني را به بار مي‎آورد و اثرات منفي بر عملكرد فرد مي‎گذارد و مسائل روانشناختي يكي از مهمترين عوامل در تشديد و تداوم مزمن است. اين پژوهش با هدف مقايسه افسردگي و اضطراب بيماران مبتلا به ام اس، ديابت، روماتيسم مفصلي و نارسايي كليوي انجام شد.روش كارروش اين پژوهش از نوع پس رويدادي و علي مقايسه‎اي بود. از جامعه 568 نفري بيماران مزمن (ام اس، ديابت، روماتيسم مفصلي و نارسايي مزمن كليوي) مراجعه كننده به مراكز درماني شهرستان خرم آباد (انجمن بيماران ام اس، مركز ديابت، مركز تخصصي روماتولوژي و بيمارستان شهداي عشاير) با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس 120 بيمار انتخاب شدند (هر گروه از بيماران ام اس، ديابت، روماتيسم مفصلي و نارسايي مزمن كليوي شامل 30 نفر بود). روش اجرا بدين ترتيب بود كه بعد از هماهنگي با مسئولان مراكز درماني و بيماران، پرسشنامه افسردگي و اضطراب (لاويبوند و باويبوند، 1995) روي بيماران اجرا شد. براي تحليل از روش ناپارامتريك كروسكال واليس و يومان-ويتني با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 21 به تحليل يافته ها پرداخته شد.نتايجمقادير به دست آمده براي آماره Z مربوط به مقايسه افسردگي بيماران ديابتي با ساير بيماران معني دار است.همچنين تفاوت بين بيماران نارسايي كليوي و ام اس در افسردگي معني دار است (005/0≥p). بدين ترتيب وضعيت افسردگي بيماران روماتيسم مفصلي و نارسايي كليوي از بقيه بيماران بالاتر است سپس بيماران ام اس و ديابت در رتبه هاي بعدي قرار دارند. مقايسه اضطراب نيز نشان مي دهد كه بيماران نارسايي كليوي، روماتيسم، ام و اس و ديابت به ترتيب بالاترين اضطراب را دارند.نتيجه‌گيريدر كنار مداخلات پزشكي، پيشنهاد مي شود با مداخلات روانشناختي و آموزش مهارت هاي زندگي، به سلامت روان و كاهش افسردگي و اضطراب بيماران مزمن توجه شود.