تأثير تمرين مقاومتي بر شاخص‌هاي روان‌شناختي تاب‌آوري و استحكام‌ذهني دركاراته‌كاران نخبه شهر اصفهان

مقدمه: بهبود شاخص‌هاي روان‌شناختي جهت ارتقا عملكرد ورزشي از اهميت ويژه‌اي برخوردار است. اين پژوهش با هدف بررسي تأثير تمرين مقاومتي بر تاب‌آوري و استحكام‌ذهني دركاراته‌كاران نخبه شهر اصفهان انجام شد.روش‌ كار: در اين پژوهش شبه‌آزمايشي كه به‌صورت پـيش‌آزمون–پس‌آزمون با گروه كنترل اجرا شد، 30 كاراته‌كار نخبه شهر اصفهان با دامنه سني 18 تا 24 سال با استفاده از شيوه نمونه‌گيري هدفمند انتخاب و به‌طور تصادفي به 2 گروه آزمايش (15 نفر) و كنترل (15 نفر) تقسيم شدند. برنامه تمرين مقاومتي، به مدت 8 هفته، هر هفته سه جلسه با شدت 40 تا 70 درصد 1RM و هر جلسه 60 دقيقه روي گروه آزمايش اجرا شد. در ابتدا و انتهاي برنامه تمريني، شاخص‌هاي تاب‌آوري و استحكام‌ذهني در هر دو گروه با استفاده از پرسش‌نامه‌هاي تاب‌آوري كونور و ديودسون (2003) و استحكام‌ذهني ورزشي (شيرد و همكاران، 2009) برآورد شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي تحليل كواريانس چند متغيري تجزيه و تحليل شدند.نتايج: نتايج پژوهش نشان داد كه پروتكل تمرين مقاومتي بر شاخص‌تاب‌آوري در كاراته‌كاران جوان شهر اصفهان تأثير معناداري دارد (P≤0.05). هم‌چنين افزايش معناداري در استحكام ذهني و خرده مقياس‌هاي اطمينان، پايداري و كنترل مشاهده شد (P≤0.05).نتيجه‌گيري: اين مطالعه نشان داد كه مي‌توان از تمرين مقاومتي براي بهبود و تقويت شاخص‌هاي روان‌شناختي تاب‌آوري و استحكام‌ذهني در ورزشكاران استفاده نمود.