تبيين نقش هاي متخصص طب اورژانس بر عملكرد بخش اورژانس قبل و بعد از استقرار: يك مطالعه كيفي

مقدمه: تخصص طب اورژانس در واقع تحصيلاتي چند رشته اي است كه تقريبا با همه رشته هاي تخصصي ديگر در تعامل است. ماهيت شلوغ، پر استرس، پيچيده، تخصصي و فوريت رسيدگي در بخشهاي اورژانس از مهمترين عوامل شكل گيري اين رشته و استقرار دانش آموختگان آن در بخش هاي اورژانس مراكز درماني بوده است؛ اكنون با گذشت بيش از يك دهه از استقرار متخصصين طب اورژانس در بسياري از بيمارستان ها تبيين نقش هاي آنان با مقايسه بخش هاي اورژانس قبل و بعد از استقرار اهميت بسزايي دارد، چرا كه به موازات تأثير مثبت فعاليت بجا توأم با رويكرد صحيح آن؛ درك نادرست از حيطه و نقش اين متخصصين ممكن است قضاوتهاي ناصوابي را نيز به دنبال داشته باشد. روش كار: مطالعه حاضر به روش كيفي با رويكرد پديدار شناسي انجام شده است كه مورد مطالعه بيمارستان پيمانيه و استاد مطهري (ره) جهرم مي باشد، جامعه آماري پژوهش را متخصصين طب اورژانس، پرستاران بخش اورژانس، پرسنل فوريت هاي پزشكي، مدير بيمارستان، مترون بيمارستان، سوپروايزر بخش اورژانس و مسئول بهبود كيفيت بيمارستان تشكيل مي دادند. جمع آوري داده ها به روش مصاحبه نيمه ساختار يافته با سوالات باز انجام شد كه با مشاركت 9 نفر به حد اشباع رسيد و براي تحليل داده ها از روش 7 مرحله اي كلايزي استفاده گرديد.نتايج: بر اساس نظرات و تجارب شركت كنندگان در مطالعه، در موضوع تبيين نقش حضور متخصص طب اورژانس در ارائه خدمات در بخش اورژانس؛ 6 تم اصلي (مديريت و رهبري،بهبود كيفيت ارائه خدمات، رضايت بيماران، منافع اقتصادي، توسعه همكاري تيمي و بين بخشي و ارتقاي آموزش) با 33 تم فرعي به دست آمد. همچنين در موضوع موانع و عوامل تسهيل كننده ارائه خدمات 25 مولفه استخراج گرديد.نتيجه گيري: نتايج مطالعه حاضر نشان داد از ميان نقش هاي پنجگانه كه از دانش آموختگان طب اورژانس مورد انتظار است؛ متخصصان در ايفاي نقش هاي مراقبتي، مديريتي، مشاوره اي و آموزشي موفق تر بوده اند و نقش پژوهشي كمرنگ تر بوده است. همچنين پزشكان طب اورژانس بر مسائل اقتصادي و توسعه تعامل و كارتيمي نقش بسزايي داشته اند كه البته لازم است براي ارتقاي آن تمهيداتي انديشيده شود. ايفاي مناسب نقش هاي متخصصين طب اورژانس در گرو رفع موانع و تقويت عوامل و هموار سازي بستر ارائه خدمات است.