شناخت عامل ‌هاي اكولوژيكي تطبيق‌ پذير و بهره‌گيري از آن در ساختار‌هاي معماري

درك معماري به عنوان اكولوژي سيستم‌هاي تعاملي، گرايش ‌هاي ثابت و محدود گذشته را به سمت ساخت محيط ‌هايي پويا و تطبيق‌پذير با شرايط جديد تبديل مي‌كند. در اين چارچوب، محيط در پي ساخت سناريو تعامل است تا روابط بين اجزاء را فعال كند. در پژوهش حاضر، به طراحي سيستمي پرداخته شده است كه مي‌تواند در آينده جايگزين شيوه‌هاي فعلي برنامه‌ريزي ساخت واحدهاي ساختماني شود. نتيجه اين پژوهش، شبيه‌سازي يك سيستم خودمونتاژ سلولي است كه مي‌تواند در صورت لزوم توليد كند و در صورت نياز ساختار خود را بازسازي نمايد. در مدل پيشنهادي از يك سيستم كنترلي دو سطحي (ميكرو و ماكرو) استفاده شده تا تعاملات بين اجزاء و محيط رشدشان از سوي ديگر به درستي و در راستاي رسيدن به اهداف طرح و تعادل كل سيستم تنظيم شود. در انتها، نتايج شبيه‌سازي درمقياس‌هاي مختلف با نرم‌افزار گرسهاپر نمايش داده شده است. با توسعه‌ي اين مدل مي‌توان گام مهمي در توسعه‌ي ماشين شبيه‌ساز ساخت سامانه‌ي خودمونتاژ سلولي بر اساس پيكربندي‌هاي متوالي و پر تعداد برداشت.