روايت مهاجرت و منزلت نظاميان دولت پيشين افغانستان

يكي از اين گسست هاي مهم سياسي اجتماعي كشور افغانستان زماني رخ داد كه طالبان براي بار دوم قدرت سياسي اين كشور را در دست گرفتند. در پي اين تحول، نظم جامعه برهم خورد و سراسيمگي، آحاد جامعه را فرا گرفت. در ميان اقشار جامعه، نيروهاي نظامي ازجمله كساني بودند كه شرايط بغرنجي را تجربه كردند؛ چراكه در مقابل كساني قرارگرفته‌اند كه سال‍ها در برابر هم جنگيده بودند و حال چاره‌اي به‌جز هجرت نداشتند. مقاله حاضر درصدد مطالعه روايت اين قشر از تغييرات پايگاهي و منزلت آنان است، ميدان تحقيق شامل 20 فرد نظامي است كه پس از سقوط دولت افغانستان به كشور ايران گريختند. پژوهش حاضر به روش تحليل تماتيك انجام شده است. از مهم‌ترين مفاهيم نظري تحقيق، قشربندي، منزلت، دلهره منزلت، عادت‌واره و خط سير اجتماعي است. تم‌هاي فراگير مقاله به شرح زيرند: كابوسِ انتقام‍گيري؛ كارِ سخت و ملالت‌آور؛ ظهور عادت‌واره‍هاي ناهمخوان؛ در حسرت ارزش‍هاي ازدست‌رفته؛ بي‍وطني و مرگ تدريجي يك نظامي؛ احساس درماندگي و بي معناشدن زندگي و آوارگي و آزردگي اجتماعي. براي نظاميان طيف وسيعي از صدمات و بيماري‍هاي روحي و رواني وجود دارند كه برخلاف جنگ كشنده نيستند؛ اما تروماتيك محسوب مي‍شوند. وسعت فروپاشي ناشي از تزلزل ارزش‌هاي مهم و منزلت آنان يكي از اين صدمات تروماتيك است.