سنجش عوامل موثر در عدم توسعه شهر هوشمند پايدار تبريز

سابقه و هدف: شهر تبريز هم مانند اكثر شهرهاي بزرگ دنيا با مشكلات پيچيده اي در زمينه تراكم جمعيتي، آلودگي هوا و صوتي، ارائۀ خدمات حمل و نقل، اجتماعي، اقتصادي مسكن و ساير مسايل روبرو هست. بنابراين شكل گيري شهر هوشمند براساس معيارهاي هوشمند در شهر تبريز مبتني بر داده هاي كلان مي تواند كمك بسيار زيادي براي مديران دولتي و شهري براي تعيين استراتژي شهر هوشمند باشد. عامل عدم موفقيت در پياده سازي شهر هوشمند به عدم آگاهي شهر هوشمند و مديريت آن و عوامل مؤثر در شكل گيري آن است. بنابراين شناسايي عوامل مؤثر در شكل گيري شهر هوشمند پايدار تبريز در اين برهه از زمان بسيار ضروري و حياتي است. هدف اين مطالعه، شناسايي عوامل مؤثر در توسعۀ يك شهر هوشمند پايدار و ويژگي هاي آن در شهر تبريز براساس يك مدل توسعه يافته است. دستيابي به پايداري شهري از طريق شهرهاي هوشمند براي مديريت مشكلات شهري كه بقاي انسان را تهديد مي كند ضروري است. سياست هاي شهر هوشمند جنبه‌هاي مختلف اجتماعي، اقتصادي، كالبدي و زيست محيطي را در بر مي‌گيرد و امكان توسعه برنامه‌هاي عملي براي پايداري شهري را فراهم مي‌كند. هدف از اين تحقيق سنجش عوامل مؤثر بر عدم توسعۀ شهر هوشمند پايدار تبريز مي باشد.مواد و روش ها: روش تحقيق به صورت توصيفي - اكتشافي مي باشد. از نظر هدف كاربردي است. جامعه آماري تحقيق شامل خبرگان و متخصصان شهرسازي، برنامه ريزي شهري و اساتيد مي باشد و حجم نمونه 46 نفر مي باشد. براي تجزيه و تحليل داده ها از روش معادلات ساختاري بخش نهايي تحليل عاملي تاييدي را با استفاده از مدل معادله ساختاري (‏SEM)‏ توصيف مي‌كند. نرم‌افزار SPSS براي تجزيه و تحليل داده‌ها استفاده شد. مدل‌سازي SEM با استفاده از نرم‌افزار AMOS انجام شد. مدل تحليل عاملي تاييدي (‏CFA) ‏با استفاده از عوامل مختلف توسعه شهر هوشمند پايدار مانند مسئله ترافيك، مسئله پارك، مشكل آب طوفان، مديريت زباله، مسئله ايمني جاده، مسئله آلودگي، مسئله آب آشاميدني و مسئله مرتبط با جرم انجام شد. كه براي انجام مدل سازي معادله ساختاري (‏SEM) از نرم افزار AMOS ‏استفاده گرديد.نتايج و بحث: نتايج نشان داد كه مساله ترافيك با بار عاملي 0.958 بيشترين تأثير و مساله سيلاب با 0.451 كمترين اثرگذاري در بين عوامل مؤثر بر عدم توسعه شهر هوشمند پايدار تبريز دارد. همچنين شاخص نيكويي برازش 0.946(GFI)  است كه نشان دهنده قابل قبول بودن اين ميزان براي برازش مطلوب مدل است. مقدار ريشه ميانگين مربعات خطاي برآورد (RMSEA) نيز 0.057 مي‌باشد كه باتوجه به كوچكتر بودن از 0.08، قابل قبول بوده و بيان كننده تأييد مدل پژوهش است. بنابراين، مي توان نتيجه گرفت كه مدل CFA معتبر است، و حل پارامترهاي انتخاب ‌شده در حد بسيار مطلوب مي توانند به توسعه شهر هوشمند پايدار در تبريز كمك ‌كنند.نتيجه گيري: بزرگترين‌ چالشي كه‌ براي برنامه‌ ريزي و ساخت‌ شهر هوشمند تبريز وجود دارد كشف‌ نيازهاي واقعي‌ مردم، بالا بردن سطح‌ آگاهي‌ عمومي‌ جامعه‌ و بالاخص‌ مديريت‌ شهري، تشريح‌ ساز و كار هوشمندي و مزاياي آن براي مردم و همچنين‌ سهم‌ مردم از مزاياي هوشمندي و ارتقاي مشاركت‌ مردمي در زمينه ترافيك، مديريت پسماند شهري،‌ آلودگي هوا، مسائل مربوط به جرائم و غيره از موارد مهم‌ و تأثيرگذار است‌ كه‌ بي‌ توجهي‌ به‌ آن كيفيت‌ زندگي‌ و سطح‌ رفاه عمومي‌ جامعه‌ را دچار مشكل‌ نموده و اختلالاتي‌ در ارائه خدمات براي مردم بوجودآورده است. ‌اين مطالعه دانش عميقي را در اجراي جنبه‌هاي طرح شهر هوشمند ارائه مي‌دهد و همچنين راه حلي را براي توسعه بيشتر عوامل مؤثر در پايداري شهر هوشمند تبريز پيشنهاد مي‌كند.