شروط ضمن عقد ازدواج در فقه حنفي و قانون مدني افغانستان

شريعت اسلام به‌منظور تحقق عدالت، بناي خانواده‌ سالم و حفظ حقوق زن و شوهر، مجموعه‌يي از احكام و قواعد كلي را وضع نموده است. از‌جمله حقوقي‌كه شريعت اسلام براي مرد و زن قايل است، حق شرط‌گذاري در عقد ازدواج است، طوري‌كه‌ مخالف مقتضي آن نباشد. هدف اين تحقيق، شناخت شروط ضمن عقد نكاح در فقه حنفي و قانون مدني افغانستان بوده است؛ به همين جهت پرسش اساسي‌يي كه در اين خصوص مطرح شده اين است، كه شروط ضمن عقد نكاح در فقه حنفي و قانون مدنيِ افغانستان چيست؟ براي پاسخ‌يابي به اين پرسش، از روش تحليلي – مقايسه‌وي و منابع كتاب‌خانه‌يي استفاده گرديده است. يافته‌هاي اين پژوهش نشان مي‌دهند كه شروط ضمن عقد نكاح در فقه حنفي شاملِ شروط صحيح، شروط فاسد و شروط باطل بوده، شروط صحيح عبارت از شروطي اند كه يا موافق مقتضاي عقد است، يا اين كه مؤكدِ آن و يا شرع در مورد آن اجازه داده است، يا اين كه در عُرف جاري است. شروط ضمن عقد نكاح اگر از جمله شروط صحيح باشند، وفا به آن حتمي بوده و عقد نيز صحيح پنداشته مي‌شود. اگر شروط ضمن عقد نكاح از جمله شروط فاسد و يا شروط باطل باشند، به اساس فقه حنفي، عقد صحيح و شرط لغو مي‌باشد. بناءً برخي از شروط عقد را باطل مي‌سازند؛ مانند نكاح موقت. شروط ضمن عقد نكاح در قانون مدني به‌طور مفصل بيان نشده، بل‌كه به طور پراكنده احكامي كه به توافقات عقد ازدواج مربوط مي‌شوند، اشاره گرديده است. اگر شروط ضمن عقد مخالف قانون و اهداف ازدواج باشد،‌ عقد صحيح و شرط باطل پنداشته مي‌شود.