بررسي ديدگاه تدئوس متز دربارۀ خوشبختي و ارتباط آن با معناي زندگي

هدف از اين مقاله، شناخت خوشبختي از ديدگاه تدئوس متز و تحليلِ آن مي‌باشد. در گذشته، بحث سعادت و خوشبختي عنواني جامع بود كه معناي زندگي را هم شامل مي‌شد. تدئوس متز كوشيده است تا در آثار خود نشان دهد كه معناي زندگي نيز، مانند اخلاق و خوشبختي، يكي از مقولاتِ هنجاريِ زندگي است و نمي‌توان آن را به اخلاق يا خوشبختي ارجاع داد. از اين‌رو در اين پژوهش، مسالۀ اصلي، آشنايي با ويژگي‌هاي خوشبختي از ديدگاه وي مي‌باشد. خوشبختي از ديدگاه متز يعني «تجربيات مثبت». به نظر او بشر، واجد «خود حيواني» و «خود عقلاني» بوده، از اين‌رو علاوه برخوشبختي، نيازمندِ معنا نيز مي‌باشد و كوشش او در راستاي تبيين اين است كه اين دو مقوله متمايزند. در اين مقاله با تامل در آثار مختلفِ متز، پاره‌اي از خصوصيات و ويژگي‌هاي خوشبختي استنتاج شده و پس از اشاره‌اي به تمايزات آن با معناداري، به تحليلِ پاره‌اي از اوصاف خوشبختي از ديدگاه وي پرداخته مي‌شود.