«هويت فردي» و مباني انسان ‌شناختي آن در انديشه ابن ‌سينا

امروزه «هويت فردي» يكي از مهم ترين و چالش برانگيزترين مسائل در حوزه علوم انساني به‌شمار مي رود. در ميان فلاسفه اي كه به اين مسئله پرداخته اند، بررسي ديدگاه ابن سينا از اهميت والايي برخوردار است؛ چرا كه با اهتمام ويژه به «نفس» و «بدن» و عدم غفلت از يكي به نفع ديگري، ساختار وجودي انسان را هم به لحاظ باليني و هم به لحاظ مباحث نظري مطالعه كرده است. در پژوهش حاضر از زاويه اي بديع مباني انسان شناختي ابن سينا از جمله «تركيب ساحت وجودي انسان از نفس و بدن»، «حدوث نفس»، «دوگانگي نفس و بدن» و «ارتباط متقابل نفس و بدن» در جهت استنباط مباحث پيرامون هويت فردي بازخواني مي گردد. يافته هاي اين پژوهش حاكي از آن است كه مباني انسان شناختي مذكور، ظرفيت مناسبي براي تبيين مباحثي چون «مفهوم شناسي هويت فردي»، «مباحث مربوط به خود و تفاوت آن با هويت فردي»، «ويژگي هاي ايجابي و سلبي هويت فردي»، «شرح هويت منسجم»، «مؤلفه هاي سازنده هويت فردي» و «فرآيند شكل گيري آن» را دارد و مي تواند مباحث مذكور را به شيوه عقلاني ، تفهيم نمايد.