مروري بر كاربرد الگوريتم هاي بهينه سازي الهام گرفته شده از طبيعت در طراحي مسير وسايل پرنده

در اين مقاله به مروري بر كاربرد الگوريتم هاي بهينه سازي الهام گرفته شده از طبيعت در طراحي مسير وسايل پرنده پرداخته شده است. افزايش چشمگير قابليت ها و در دسترس بودن ابزارهاي زميني و هوايي مستقل، چالش هاي ايمني و امنيتي را به ويژه در حفاظت از زيرساخت هاي استراتژيك حائز اهميت مي‌كند. در اين زمينه، رهگيري تهديدات موبايلي متعدد با هدف تهاجم به فضاهاي محدود اين زيرساخت‌ها موضوع مهمي است. اين مقاله بر روي مشكل برنامه ريزي مسير براي رهگيري چندين هدف هوايي توسط گروهي از پهپادها تمركز دارد. برنامه ريزي مسير سه بعدي براي رهگيري اهداف متحرك يك كار چالش برانگيز است، به ويژه زماني كه رهگيري توسط انبوهي از پهپادها انجام مي‌شود، زيرا محدوديت هاي حركتي و ديناميكي متعددي وجود دارد. هدف ابتدا تخصيص اهداف به پهپادهاي منفرد (تخصيص وظايف) و ايجاد يك مسير سه بعدي براي هر يك است. بسياري از الگوريتم‌ها به عنوان طرح‌هاي اصلي براي حل اين نوع مسائل بر اساس هوش جمعي شناخته شده‌اند، بسياري از آنها بر اساس سيستم‌هاي بيولوژيكي مانند بهينه‌سازي ازدحام ذرات ، بهينه‌سازي كلوني مورچه‌ها ، بهينه‌سازي كلوني زنبورهاي مصنوعي ، الگوريتم الهام گرفته از خفاش و غيره هستند. اين مقاله مروري جامع از الگوريتم هاي هوش جمعي با محوريت مشكلات مربوط به برنامه ريزي مسير سه بعدي براي رهگيري هدف توسط گروهي از پهپادها ارائه شده است. همچنين بر بهبود الگوريتم هاي هوش جمعي موجود براي بهينه سازي مسير بهينه تر و صحيح تر تمركز مي كند. يك بررسي جامع براي هر الگوريتم با تجزيه و تحليل مزايا و معايب آن در زمينه رهگيري هدف نيز ارائه شده است. اين بررسي گسترده طرح كلي براي محققان و متخصصان در زمينه حركت دسته جمعي پهپادها است.