مقايسۀ اثربخشي روان‌درماني تحليلي- كاركردي و درمان پذيرش و تعهد بر بهبود علائم بيماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگير

زمينه و هدف: اخيراً مداخله‌هاي رفتاري و شناختي »موج سوم «، توجه زيادي از پژوهشگران را به خودش جلب كرده است. پژوهش حاضر با هدف مقايسۀ اثربخشي روان‌درماني تحليلي كاركردي (FAP) و درمان پذيرش و تعهد (ACT)، دو شيوه از مداخله‌هاي رفتاري و شناختي موج سوم در كاهش اضطرب، افسردگي و افزايش انعطاف‌پذيري روان‌شناختي و مهارت ارتباطي در اختلال اضطراب فراگير انجام شده است. روش‌بررسي: اين مطالعه با طرح پژوهش شبه‌آزمايشي با پيش‌آزمونپس‌آزمون و پيگيري بود. ۳۶ نفر به‌صورت تصادفي به سه گروه درمان مبتني بر پذيرش و تعهد (۱۲=n)، روان‌درماني تحليلي كاركردي (۱۲=n) و گروه كنترل (۱۲=n) تقسيم شدند. همۀ آزمودني‌ها با استفاده از پرسش‌نامه‌هاي Gad7، افسردگي »بك « (ويرايشII)، پذيرش و عمل و مهارت ارتباطي ارزيابي شدند. داده‌ها با استفاده از آناليز واريانس براي اندازه‌گيري‌هاي مكرر تحليل شد. يافته‌ها: نتايج تحليل واريانس اندازه‌گيري مكرر، بيانگر اثربخشي هر دو مدل درماني بر كاهش اضطراب، افسردگي و افزايش انعطاف‌پذيري روان‌شناختي و مهارت ارتباطي بود (۰٫۰۰۱ p). همچنين، طبق نتايج آزمون تعقيبي، بين دو گروه درماني در پس‌آزمون فقط در متغير افسردگي تفاوت معنادار مشاهده شد (۰٫۰۰۱ p). نتيجه‌گيري: نتايج حاصل از اين پژوهش، حمايتي تجربي براي روان‌درماني تحليليكاركردي در درمان اختلال اضطراب فراگير فراهم كرد.