تأثير برنامه‌هاي حركتي منتخب و اسپارك بر مهارت‌هاي جابه‌جايي كودكان باناتواني هوشي آموزش‌پذير

هدف: كودكان باناتواني هوشي، درزمينهٔ رشد حركتي دچار مشكل هستند؛ ازاين‌رو هدف از تحقيق حاضر بررسي تأثير برنامه‌هاي حركتي منتخب و اسپارك بر مهارت‌هاي جابه‌جايي اين كودكان و نيز مقايسهٔ تأثير اين برنامه‌ها بر مهارت‌هاي جابه‌جايي است. روش‌بررسي: در اين مطالعهٔ نيمه‌تجربي، از بين ۵۸ دانش‌آموز پسر باناتواني هوشي آموزش‌پذير كه زيرنظر مدارس استثنايي شهرستان خرم‌آباد مشغول به تحصيل بودند، تعداد ۲۴ كودك با دامنهٔ سني بين ۷تا۱۲سال به‌صورت هدفمند انتخاب‌ شده و به‌طور تصادفي در سه گروه (دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل) قرار گرفتند. گروه‌هاي آزمايش به‌مدت ده‌هفته و هر هفته پنج جلسه به اجراي برنامه‌هاي تمريني منتخب و اسپارك پرداختند. ابزار اندازه‌گيري، پرسشنامهٔ ويژگي‌هاي فردي و آزمون مهارت‌هاي بنيادي (TGMD2) بود. براي آزمون فرض‌ها از تحليل كوواريانس استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد دو گروه برنامهٔ تمريني منتخب و برنامهٔ حركتي اسپارك در مهارت‌هاي جابه‌جايي درمقايسه با گروه كنترل عملكرد بهتري داشتند (۰٫۰۰۱ p) و تفاوت بين دو گروه ‌آزمايش با يكديگر معنادار نبود. نتيجه‌گيري: برنامه‌هاي تمريني منتخب و اسپارك، مي‌توانند موجب بهبود مهارت‌هاي حركتي كودكان كم‌توان ذهني شوند.