اثربخشي درمان مبتني‌بر پذيرش و تعهد بر نشخوارفكري و بهزيستي روان‌شناختي نوجوانان مبتلا به اختلال اضطراب فراگير

هدف: اختلال اضطراب فراگير نوعي اختلال اضطرابي است كه به‌صورت نگراني بيش‌از‌اندازه دربارهٔ اتفاقات روزمره تعريف مي‌شود. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسي اثربخشي درمان مبتني‌بر پذيرش و تعهد بر بهزيستي روان‌شناختي و نشخوارفكري در نوجوانان مبتلا به اضطراب فراگير بود. روش‌بررسي: طرح پژوهش حاضر آزمايشي پيش‌آزمونپس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعهٔ آماري شامل تمامي نوجوانان دختر ۱۳ تا ۱۵ سالهٔ شهر تهران در سال تحصيلي ۹۷-۹۶ بود. نمونهٔ مطالعه به‌شيوهٔ غربالگري تصادفي چند‌مرحله‌اي انتخاب شدند. به اين‌صورت كه از بين دانش‌آموزان، آن‌هايي كه در پرسشنامهٔ اضطراب فراگير (اسپيتزر، ۲۰۰۶) داراي نمرهٔ بالاتر از ميانگين (بالاتر از ۱۰) بودند، ۴۰ نفر به‌طور تصادفي انتخاب گرديده و در دو گروه گواه و آزمايش قرار گرفتند. آزمودني‌هاي گروه آزمايش به‌مدت ۱۲ جلسه آموزش ديدند. با استفاده از پرسشنامه‌هاي بهزيستي روان‌شناختي (ريف، ۱۹۸۰) و نشخوارفكري (نالن و هوكسما، ۱۹۹۱) پيش‌آزمون و پس‌آزمون اجرا شد. داده‌ها در سطح آمارتوصيفي (ميانگين و انحراف‌معيار) و استنباطي (تحليل كوواريانس) توسط نرم‌افزار SPSS21 تجزيه‌و‌تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج حاصل از داده‌ها نشان داد كه درمان مبتني‌بر پذيرش و تعهد باعث كاهش نشخوارفكري (پس‌آزمون گروه آزمايش: ۱۷٫۱۵ ± ۴۱٫۱۵ و گواه:۸٫۶۱ ± ۴۷٫۵۵ و ۰٫۰۰۳p=) مي‌شود و همچنين ميزان بهزيستي روان‌شناختي را در نوجوانان مبتلا به اضطراب فراگير افزايش مي‌دهد (پس‌آزمون گروه آزمايش۱۵٫۵۱ ± ۳۴۸ و گواه ۱۳٫۹۷ ± ۳۱۸٫۳۵ و ۰٫۰۰۱p ). نتيجه‌گيري: باتوجه به اثربخشي درمان مبتني‌بر پذيرش و تعهد بر كاهش نشخوار‌فكري و افزايش بهزيستي روان‌شناختي استفاده از اين درمان به متخصصين در اين حوزه توصيه مي‌گردد.