نقش ميانجي‌گر افسردگي و اضطراب در رابطۀ بين راهبردهاي نشخوار ذهني و سركوبي فكر و افكار خودكشي

زمينه و هدف: فرايندهاي شناختي درگير كه به افزايش آسيب‌پذيري در رفتارهاي خودكشي‌گرا منجر مي‌شود، به‌خوبي بررسي نشده است. هدف پژوهش حاضر، تعيين نقش ميانجي‌گر افسردگي و اضطراب در رابطۀ بين راهبردهاي تنظيم هيجانيِ نشخوار ذهني و سركوب فكر و افكار خودكشي بود. روش‌بررسي: پژوهش توصيفي از نوع هم‌بستگي و جامعۀ آماري شامل تمام ساكنان شهر كرج در بهار سال ۱۳۹۵ به‌ تعداد يك‌ميليون و ۶۱۴هزار و ۶۲۶ نفر بود كه از ميان آن‌ها ۳۵۱ نفر به روش نمونه‌برداري خوشه‌اي چندمرحله‌اي تصادفي انتخاب شدند. ابزار پژوهش، شامل مقياس افكار خودكشي بك (۱۹۷۹)، پرسش‌نامۀ افسردگي بك (۱۹۹۶)، پرسش‌نامۀ اضطراب بك (۱۹۸۸)، مقياس سبك‌هاي پاسخ نشخواري نولنهوكسيما و مارو (۱۹۹۱) و پرسش‌نامۀ سركوب خرس سفيد وگنر و زاناكاس (۱۹۹۴) بود. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آموس، روش الگويابي معادله‌هاي ساختاري و برآورد بيشينۀ احتمال و در سطوح معناداري ۰٫۰۱ و ۰٫۰۵ تحليل شدند. يافته‌ها: ضريب مسير مستقيم بين راهبرد تنظيم هيجاني نشخوار ذهني با افكار خودكشي (۰٫۰۴۲=p و ۰٫۱۳۲= β) مثبت و در سطح ۰٫۰۵ و ضرايب مسير مستقيم بين راهبرد تنظيم هيجاني نشخوار ذهني با افسردگي (۰٫۰۰۱=p و ۰٫۷۰۲= β)، راهبرد تنظيم هيجاني نشخوار ذهني با اضطراب (۰٫۰۰۱=p و ۰٫۵۹۶= β)، راهبرد تنظيم هيجاني سركوبي فكر با اضطراب (۰٫۰۰۷=p و ۰٫۱۲۴= β) و افسردگي با افكار خودكشي (۰٫۰۰۱=p و ۰٫۳۰۵= β) مثبت و در سطح ۰٫۰۱ معنادار بود. نتايج پژوهش حاضر نشان داد افسردگي، رابطۀ بين راهبردِ تنظيم هيجانيِ نشخوار ذهني و افكار خودكشي را ميانجي‌گري كرد (۰٫۰۰۱=p و ۰٫۲۱۴= β). نتيجه‌گيري: با توجه به يافته‌هاي اين پژوهش، نشخوار ذهني با مانع‌شدن از به‌كارگيري گزينه‌هاي سازگارانه‌تر از جمله حل مسئله، خطر افسردگي و در نهايت، افكار و رفتارهاي خودكشي‌گرا را افزايش مي‌دهد.