مدل سازگاري زناشويي براساس سبك‌هاي فرزندپروري با نقش ميانجي طرح‌وارهٔ حوزه طرد/بريدگي و راهبردهاي مقابله‌اي

هدف: سازگاري زناشويي به‌معناي ظرفيت سازگاري با مشكلات و توانايي حل آن‌هاست. پژوهشگران امروزه به‌دنبال يافتن عوامل مرتبط با سازگاري زناشويي هستند. هدف پژوهش حاضر ارائهٔ مدل سازگاري زناشويي براساس سبك‌هاي فرزندپروري با نقش ميانجي طرح‌وارهٔ حوزه طرد/بريدگي و راهبردهاي مقابله‌اي بود. روش‌بررسي: مطالعهٔ حاضر به روش همبستگي انجام شد. جامعهٔ آماري پژوهش حاضر، زوجين مراجعه‌كننده به مراكز مشاورهٔ بهزيستي استان البرز در سال ۱۳۹۶ بودند. باتوجه به برآورد‌هاي انجام‌شده، ۵۷۰ نفر (۵۰درصد مؤنث و ۵۰درصد مذكر) به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل، پرسشنامهٔ سازگاري زناشويي (اسپينر، ۱۹۷۶)، پرسشنامهٔ راهبردهاي مقابله‌اي يانگراي (۱۹۹۴)، پرسشنامهٔ سبك‌هاي فرزندپروري ادراك شده (يانگ، ۱۹۹۴) و پرسشنامه طرح‌واره‌هاي ناسازگار اوليه يانگفرم كوتاه (يانگ، ۱۹۸۸) بود. داده‌ها با روش همبستگي پيرسون و مدل‌يابي ساختاري تحليل مسير با استفاده از نرم افزار SPSS22 و AMOS23 تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج نشان داد، سبك‌هاي فرزندپروري با نقش ميانجي راهبردهاي مقابله‌اي جبران، اجتناب و طرح‌وارهٔ حوزهٔ طرد/بريدگي مي‌تواند سازگاري زناشويي را تبيين كند (۰٫۰۰۱ p). نتيجه‌گيري: به‌طوركلي يافته‌ها نشان‌دهندهٔ نقش راهبردهاي مقابله‌اي جبران، اجتناب و طرح‌وارهٔ حوزهٔ طرد/بريدگي در تبيين سازگاري زناشويي بود.