پهنه بندي شدت خشكساليهاي هيدروژئولوژيك در مناطق خشك و ارتباط آن با خشكساليهاي هواشناسي (مطالعه موردي: دشت گرمسار)

سفره هاي آب زيرزميني از مهمترين منابع تامين آب به ويژه براي مناطق خشك و كم آب هستند. افزايش بهره برداري از سفره هاي آب زيرزميني باعث افت چشمگيري در ذخيره شده است. در اين مطالعه با استفاده از شاخص منابع آب زيرزميني به بررسي خشكسالي هيدروژئولوژيك در محدوده مطالعاتي دشت گرمسار پرداخته شد. ابتدا مقدار شاخص با استفاده از داده هاي سطح آب در 16 حلقه چاه پيزومتري با طول دوره آماري مشترك 11 ساله (1390-1380) براي ابتداي دوره، ميان دوره و انتهاي دوره محاسبه شد. سپس با استفاده از روشهاي مختلف درون يابي شامل روش هاي زمين آماري از جمله كريجينگ معمولي(OK)، كريجينگ ساده (SK) روش قطعي عكس مجذور فاصله (IDW) نقشه شاخص در اين سه دوره تهيه شد. از معيارهاي ميانگين مطلق خطا (MAE) و ريشه ميانگين مربعات خطا (RMSE) براي ارزيابي روش هاي درون يابي استفاده شد. نتايج نشان داد كه مقادير معيار هاي MAE و RMSE براي روش كريجينگ ساده كمتر از ساير روش ها بوده و نشان دهنده مناسب بودن اين روش براي پهنه بندي خشكسالي با شاخص GRI است. بيشترين خشكسالي هيدروژئولوژيك دشت گرمسار مربوط به انتهاي دوره يعني مربوط به سال 1390بود كه 16/ 91 درصد از محدوده مورد مطالعه را خشكسالي شديد فرا گرفته بود . براي بررسي تاثير خشكسالي هواشناسي بر روي سطح آب زيرزميني از شاخص SPI استفاده شد. همبستگي بين شاخص GRI و SPI نشان ميدهد كه SPI با مقياس زماني بلند مدت 48 ماهه بيشترين همبستگي (0.53 = 2 R) را با خشكسالي هيدروژئولوژيك دارد.