شناسايي و رتبه بندي انواع ريسك در پروژه هاي زيرزميني به روش AHP (نمونه كاربري: خط 7 مترو تهران)

پروژه هاي تونل سازي همواره با درصد بالايي از ريسك همراه است. بنابراين با توجه به تأخيري كه بر اثر انواع ريسكها در اجراي اين پروژه ها به وجود مي آيد، ارزيابي آنها از اهميت بالايي برخوردار است مسئله اي كه مطرح است دسته بندي و شدت اثر آنها بر اين پروژه هاست كه بايد به طور جد مورد توجه قرار گيرد رتبه بندي ريسكها يا عوامل تأخير مي تواند نقش بسزايي در تصميم گيري مديران داشته باشد هدف ما در اين مقاله شناسايي و رتبه بندي انواع مختلف ريسك در پروژه هاي عمراني از نوع پروژه هاي زيرزميني است. تكنيكهاي مختلف تصميم گيري با معيارهاي چندگانه (MDCM) از ابزارهاي مهم رتبه بندي و ارزيابي است. روش تحليل سلسله مراتبي (PHA) يكي از قويترين اين تكنيك هاست. در اين ،مطالعه ۲۴ ريسك مربوط به مطالعه موردي خط ۷ مترو (تهران با توجه به ۴ شاخص كنترل مديريت ناكافي ضعف ،اقتصادي شرايط نامطلوب ESH و ناآگاهي عوامل فردي از ديد ۱۲ نفر مورد ارزيابي قرار گرفت و در پايان ريسكهاي ۱ عدم تطبيق شرايط فيزيكي موجود در محل انجام پروژه با تجهيزات ،اجرايي ۲ . عدم تأمين قطعات يدكي اصلي و فرسوده بودن ماشين آلات و ۳ تجهيزات و عدم تطابق با استانداردهاي روز جهاني به ترتيب رتبه هاي اول تا سوم را كسب كردند