مدلي براي استراتژي هاي مسير شغلي مديران در صنعت بيمه ايران

هدف اين پژوهش ارائه مدلي براي استراتژي‌هاي مسير شغلي مديران در صنعت بيمه ايران بوده است. روش پژوهش به‌ لحاظ ماهيت تحقيق از نوع كيفي و به ‌لحاظ هدف، از نوع كاربردي است.‏ مشاركت‌كنندگان كه تعداد آنها بر اساس اشباع نظري تعيين گرديد را مديران صنعت بيمه تشكيل داده‌اند كه به‌صورت نمونه‌گيري نظري انتخاب شدند. گردآوري اطلاعات از طريق مصاحبه نيمه‌ساختاريافته و تجزيه ‌‌و تحليل اطلاعات نيز با استفاده از روش داده‌بنياد انجام شد. يافته‌هاي تحقيق حاكي از شناسايي شرايط علي تاثيرگذار بر استراتژي‌هاي مسيرشغلي از جمله لنگرگاه‌هاي مسير شغلي، فلات مسير شغلي عيني و ذهني؛ پديده اصلي در استراتژي‌هاي مسيرشغلي شامل شبكه‌سازي، ارائه خود و جاذبه‌هاي بين فردي؛ شرايط زمينه‌اي و محيط تاثيرگذار بر استراتژي‌هاي مسيرشغلي شامل روشن بودن گام‌هاي مسير شغلي، نگاه هزينه‌اي به آموزش و جنسيت؛ شرايط مداخله‌گر تاثيرگذار بر استراتژي‌هاي مسيرشغلي شامل تناسب شغل با شاغل، نظام شايسته‌سالاري و تناسب شغل با علائق فردي؛ راهبردها و كنش‌هاي تاثيرگذار بر استراتژي‌هاي مسيرشغلي شامل سرمايه انساني، نحوه ارتباط و دانش فني افراد؛ و پيامدهاي استراتژي‌هاي مسيرشغلي مواردي همچون شناخته شدن، استقلال و شكوفايي استعدادهاي مديران صنعت بيمه در ايران بودند.