فرا تحليل پژوهش‎هاي روابط كارمند ـ سازمان و پيشايندهاي آن

هدف پژوهش حاضر، تركيب نتايج پژوهش‎هاي كمّي در حوزۀ روابط كارمند ـ سازمان بود. در اين پژوهش، سازۀ روابط كارمند ـ سازمان به عنوان يك متغير با ابعاد رضايت، اعتماد، تعهد و كنترل متقابل در نظر گرفته‎ شد. جامعۀ آماري پژوهش، مطالعات نمايه شده در پايگاه اسكوپوس در بازۀ زماني 2014 -2023 بود. با استفاده از پروتكل تعريف شده، در نهايت 41 فرضيه از 26 مطالعه براي نمونه انتخاب شد. داده‎هاي مستخرج از مطالعات منتخب، با روش فراتحليل ارزيابي شد. با شناسايي مهم‎ترين پيشايندهاي مرتبط با اين سازه، اندازۀ اثر هر يك از پيشايندهاي متغير روابط كارمند ـ سازمان و اندازۀ اثركلي آن‎ها، اندازه‎گيري شد. بر طبق نتايج پژوهش، پيشايندهاي متغير روابط كارمند ـ سازمان به ترتيب عبارتند از: ارتباطات متقارن، ارتباطات شفاف، ارتباطات رضايت‎بخش، رهبري توانمندساز، رهبري اصيل و ارتباطات ديالوژيك با اندازۀ اثر شديد؛ عدالت سازماني، ارتباطات اصيل، ارتباطات پاسخ‎گويانه و رهبري تحول‎آفرين با اندازۀ اثر متوسط؛ و ساختار شخصيت سازمان با اندازۀ اثر ضعيف. اندازۀ اثر كلي تمامي پيشايندها در مدل اندازۀ اثر ثابت و اندازۀ اثر تصادفي به ترتيب عبارت است از: 0.629 و 0.626 كه بيان‎گر اندازۀ اثر قوي پيشايندهاي شناسايي شده براي ايجاد روابط كارمند ـ سازمان مطلوب در سازمان است.