نقد بوم‌ گراي «درون ‌‌روانگي» و «همانندي» در دنياي معنوي سوئدنبرگ

نظريۀ انتقادي بوم ‌گرا، پيوندهاي موجود در جهان طبيعي و فعاليت‌هاي انساني را بررسي مي‌كند. با در نظر گرفتن برداشت‌هاي گوناگون فلسفي از فلاسفۀ مختلف، وجود و بقاي آگاهي انتقادي زيست ‌محيطي در ناخودآگاه جمعي انسان آشكار مي‌شود، هرچند ممكن است با اصطلاحات يا كليدواژه‌هاي متفاوتي بيان شده باشد. خوانندۀ علاقه‌مند مي‌تواند ردّپاي همان نگراني و دغدغه را در سوئدنبرگ فيلسوف سوئدي نيز پيدا كند. دو مفهوم فلسفي «همانندي» و «درون‌روانگي» بيان‌گر ارتباط بين روح و مادّه، ذهن و بدن، است و مي‌توان ادّعا كرد كه همان چيزي است كه زندگي جسمي انسان را با زندگي معنويِ هميشگي او ارتباط مي‌دهد. با بررسي چنين مفاهيم فلسفي در يك قلمروي انتقادي بوم‌گرا، اين مقاله تلاش مي‌كند كه همبستگي پنهاني موجود بين انسان و طبيعت و ارتباط بين اين ديدگاه انتقادي و بعضي مفاهيم خاص فلسفۀ سوئدنبرگ را نشان دهد. هدف اين مقاله واكاوي مؤلفه‌هاي نقد بوم‌گرا در آثار سوئدنبرگ با توجه به دو مفهوم فلسفي «همانندي» و «درون‌روانگي»است. اين آگاهي معنوي آشكار مي‌كند كه انسان‌ها تا زماني كه نتوانند زندگي خود را مطابق با الوهيت پيش ببرند، نخواهند توانست در هماهنگي با جهان طبيعت زندگي كنند چراكه چنين ايدئولوژي خدامحوري اجازۀ كاري غير از همراهي با محيط‌زيست را به انسان نمي‌دهد؛ محيط‌زيست مظهر خداوند، خالق مطلق، است.