بررسي نقش درماني عسل در تاريخ (مطالعه مروري)

زمينه و هدف: عسل به عنوان يكي از مهم‌ترين فراورده‌هاي دارويي زنبور عسل از گذشته تاكنون مورد توجه بسياري از اقوام و اديان بوده است. در طب سنتي شرقي نظير آنچه در ايران، چين و هند رونق داشته، به ويژگي‌هاي ترميم زخم، رفع بيماري‌هاي گوارشي، انرژي‌زايي و تقويت قواي بدن و... از عسل اشاره شده است. همچنين اقوام مختلف نظير مايا در آمريكاي جنوبي، يونان، مصر باستان و ساير ملل از عسل به عنوان شيرين‌كننده، درمان‌كننده و حتي خراج و ماده‌اي براي داد و ستد ياد شده است كه ارزش اين فراورده را نشان مي‌دهد.روش: در اين مطالعه كه يك بررسي كتابخانه‌اي و مروري مي‌باشد، به بررسي نقش درماني عسل در درمان بيماري‌ها در اقوام و اديان مختلف بر اساس داده‌هاي منابع علمي خارجي پرداخته شده است.ملاحظات اخلاقي: در اين پژوهش اصل امانت داري در انتشار مطالب از منابع علمي رعايت گرديده است.يافته‌ها: به طور كلي مي‌توان گفت بدون استثنا در تمامي منابع تاريخي اعم از متون مذهبي يا علمي از عسل به عنوان ماده‌اي شفابخش با قابليت درمان بيماري‌هاي مختلف اشاره شده است. همچنين در بعضي از منابع مذهبي شرقي يا غربي از عسل يا زنبور عسل به عنوان ماده و موجودي ارزشمند و مقدس ياد شده است. نتيجه‌گيري: در منابع طب سنتي و متون مذهبي عسل عامل شفا و درمان بيماري‌ها مي‌باشد. همچنين در عصر حاضر به عسل توجه ويژه‌اي شده و در كشورهاي اروپايي علاوه بر نقش تغذيه‌اي به اشكال مختلف دارويي فرموله و به بازار عرضه شده است. در اين پژوهش بيشتر به جنبه دارويي و تاريخي عسل در ملل و اقوام مختلف پرداخته شده است.