بررسي رابطه بين هويت زباني و هويت پذيري زباني در ميان ساكنان استان كردستان

هدف از پژوهش حاضر بررسي رابطه بين هويت زباني و هويت پذيري زباني در بين ساكنين استان كردستان است. پژوهش حاضر  از نوع تحقيق توصيفي پيمايشي و در تقسيمات تحقيقات توصيفي از نوع روش تحقيق همبستگي است. به اين منظور  تعداد 407 پرسشنامه استاندارد بين نمونه‌هاي آماري توزيع شد. نمونه گيري به طبقه بندي متناسب انجام شد. پايائي پرسشنامه به كمك آلفاي كرونباخ به دست آمد و تائيد شد و روايي آن نيز به كمك تحليل عاملي تائيدي مورد تائيد قرار گرفت. در اين پژوهش از مدل هويت زبان و هويت زبان دوم خطيب و رضايي ( 2013 ) و تيلور( 2010 ) استفاده شده است . براي بررسي فرضيه پژوهش از آزمون همبستگي، آزمون پيرسون و نيز مدل معادلات ساختاري استفاده شد. نتايج حاكي از آن است كه بين هويت زباني و هويت ‏پذيري زباني در شهروندان ساكن استان كردستان رابطه منفي و معني دار وجود دارد. و نيز به جز بعد تلفظ بين ساير ابعاد هويت زباني و هويت پذيري زباني رابطه منفي و معني دار وجود دارد، كه از آن ميان، بعد وفاداري بيشترين تاثير را داشته است.