به كارگيري ادبيات كودك و نوجوان در آموزش زبان فارسي به غيرفارسي‌‌ زبانان بزرگ سال از منظر مدرسان زبان فارسي

با گسترش رويكرد آموزش ادبيات‏ محور زبان، بهره‏گيري از ادبيات كودك و نوجوان در آموزش زبان‏ها به گويشوران غيربومي جايگاه مطلوبي يافت و ويژگي‏هايي همچون برخورداري از واژه‏ها و ساختارهاي دستوري امروزي، بيان مفاهيم و رويدادهاي ملموس زندگي، لذت‏بخشي، آشناسازي فراگيران با مسائل بلاغي زبان، و بهره داشتن از موضوعات عام و جهاني، برنامه‏هاي آموزشي زبان را به سمت استفاده از مصاديق اين گونه سوق داد. با وجود اين، سياست‏گذاران حوزه‏ي آموزش زبان، از گزينش متون ادبي اين حوزه بي‏نياز نيستند؛ چراكه اين گونه نيز از انواع و سطوحي متشكل است كه بهره‏گيري از آنها نيازمند بررسي و پژوهش است. در همين راستا پژوهش حاضر به شيوه‏اي پيمايشي به تعيين اهميت مصاديق حوزه‏ي ادبيات كودك و نوجوان در آموزش فارسي به غيرفارسي‏زبانان پرداخته است. بدين منظور نخست پرسشنامه‏اي محقق‏ساخته دربردارنده‏ي هشت گويه از مصاديق ادبيات كودك و نوجوان در سه سطح زباني تهيه شد و به روش غيرتصادفي دسترس‏پذير و هدفدار در اختيار 94 تن از مدرسان ايرانيِ با سابقه‏ي تدريس در حوزه‏ي آموزش زبان فارسي به غيرفارسي‏زبانان كه با مقولات ادبيات فارسي نيز آشنايي داشتند، قرار گرفت. داده‏هاي به دست آمده، به منظور پاسخ‏گويي به پرسش‏هاي پژوهش از طريق نرم‏افزار اس‏پي‏اس‏اس 22 و آزمون‏هاي آماري كاي- دو يك‏طرفه، فريدمن و من- ويتني مورد بررسي قرار گرفت. نتايج به دست آمده از تحليل داده‏ها حاكي از آن است كه تمام شاخص‏هاي تعيين شده در سطح مبتدي كم‏اهميت يا بي‏اهميت‏اند، و در دو سطح مياني و پيشرفته بر اهميت داستان نوجوان، قصه‏ها و داستان‏هاي كودكانه، و شعر نوجوان تاكيد بيشتري شده است.