بازنمايي خشونت در رمان علي مائده داعش با تكيه بر نظريۀ اسلاوي ژيژك

از آنجا كه خشونت، ناظر بر وجه سركوبگر قدرت است، لاجرم در يك رابطۀ خشونت‌آميز، طرفين فرادست و فرودست وجود دارد. ژيژك با تركيب مفاهيم فلسفي و زندگي روزمره، توانسته است ابعاد مختلف امر خشن را ترسيم كند. رمان علي مائده داعش، روايت رنج‌ مردمان ايزدي است كه با هجوم و نسل‌كشي داعش مواجه شدند. اين پژوهش با هدف تبيين لايه‌هاي مختلف خشونت داعش عليه ايزديان از الگوي ژيژك بهره گرفت تا نشان دهد نويسنده چگونه ابعاد مختلف خشونت را لابه‌لاي حوادث داستان بازنمايي كرده و از مسئلۀ خشونت به‌عنوان درون‌مايۀ روايي بهره جسته است. نتايج تحقيق نشان داد تمام انواع خشونت در رمان، تحت تأثير خشونت خدايگاني كه ژيژك بدان اشاره كرده، صورت گرفته است. داعش با اعمال خشونت سيستمي، قصد نهادزدايي از خانواده و ديگر بنيان‌هاي اجتماعي را  دارد. شيوه‌هاي داعش براي سركوب زنان، كنش‌گرانه و نمادين است و در عين حال، از روش‌هاي كنش‌پذيرانه مانند به‌كارگيري زنان عليه زنان نيز غافل نبوده است. داعش در توجيه خشونت براي اعضاي خود از تكفير «ديگري» استفاده كرده و ايزديان به‌عنوان جلوه‌اي از كفر كه مانع تحقق اهداف خلافت‌اند محكوم به نابودي شدند. در رمان حاضر، زنان بزرگ‌ترين قربانيان خشونت‌اند و جايگاه فرودست آنها از منظر تاريخي، به قدرت داعش براي اعمال خشونت سيستمي و خدايگاني عليه زنان، افزوده است.