تحليل جامعه‌ شناختي پديدۀ قتل‎‍ ناموسي با رويكرد تفسيرگرايي اجتماعي

مطالعۀ حاضر، پديدۀ قتل ناموسي را با استفاده از رويكرد تفسيرگرايي اجتماعي تحليل مي‌كند. رويكرد تفسيرگرايي اجتماعي با تأكيد بر بينش برساخت‎‍گرايانۀ اجتماعي، بر اين باور است كه كنشگران اجتماعي نقش اصلي در ساخت و بازسازي زندگي اجتماعي خود دارند و به‌گونه‌اي بازانديشانه و آگاهانه در برابر محيط و تغييرات آن مي‌انديشيدند و عمل مي‎‍كنند. قتل ناموسي تلاشي براي دفاع از ناموس و شرف خانوادگي و محافظت از زندگي اجتماعي محلي و سنتي از‌طريق انتظام درون‌گروهي مبتني بر كنترل‌هاي اجتماعي غيررسمي در پاسخ به تغييرات و تحولات خانواده و تغييرات سبك زندگي، تحت تأثير مدرنيته در گذار اجتماعي، به‌عنوان كنشي براي رهايي از فشارهاي دروني فردي و بيروني اجتماعي، فهم و تفسير مي‎‍شود. روش‎‍ پژوهش حاضر،‌ كيفي است، جامعۀ آماري آن نيز در بر گيرندۀ 18 نفر قاتل در زندان شامل 16 مرد و 2 ز‌ن و افرادي است كه تجربۀ ارتكاب قتل داشتند. همچنين براي انتخاب نمونه هم، از نمونه‎‍گيري هدفمند استفاده شده است. قلمروي جغرافيايي پژوهش، استان آذربايجان غربي بوده و از تكنيك مصاحبۀ عميق نيمه‌ساخت‌يافته براي گردآوري داده‎‍ها استفاده شده است. براي تحليل داده‎‍ها و ارائۀ مدل، از روش نظريۀ زمينه‎‍يابي با رويكرد ساخت‎‍گراي چارمز(2006) استفاده شده است. يافته‎‍هاي به دست آمده شامل 35 مفهوم به‌عنوان كد‌هاي اوليه، 6 مفهوم ثانويه شامل تعين‎‍هاي سـاختاري، انتظام درون‎‍گروهي، ورود عناصر مدرنيته، تضعيف سنت‎‍ها، برون فرهنگ‎‍يابي و تقابل فرد و جامعه و 4 مفهوم اصلي به‌عنوان كدهاي كانوني خانواده سنت بنياد درون انتظام، تغييرات سبك زندگي، خانوادۀ مدرن برون انتظام و برخورداري از فرصت‌هاي نامشروع است كه مقولۀ هسته يا نظري اين بررسي «تعارض در نظام جديد خانواده (تأخر فرهنگي در حوزۀ خانواده)» است كه مقولات عمدۀ فوق را در بر مي‎‍گيرد.