مروري بر ترموژل‌ها با نگرش كاربردي در مهندسي پزشكي

ترموژل‌ها با داشتن خواص انتقال فاز سل- ژل منحصر به فرد، اخيرا مورد توجه بسياري قرار گرفته‌اند. اين نوع از هيدروژل‌ها با قرار گرفتن در معرض تغييرات دمايي يك انتقال فاز را از خود نشان مي‌دهند. اين ويژگي كليد كاربرد ترموژل‌ها در پزشكي است. رفتار ترموژل شدن، نتيجه‌ي تركيبي از مكانيسم‌‌هاي واكنش به حرارت چند‌گانه است. اين مكانيسم‌‌ها شامل رفتار پايين‌ترين دماي بحراني محلول، مايسل سازي و تجمع مايسلي پليمر‌هاي سازنده ترموژل است. ترموژل‌ها كاربردهاي گسترده‌اي در مهندسي پزشكي و به ويژه در مهندسي بافت دارند. قابليت تزريق يكي از مهم‌ترين خواص ترموژل‌ها براي كاربرد در مهندسي بافت است كه تطابق بالا، قابليت بارگيري راحت سلو‌ل‌ها و فاكتور‌هاي رشد و كمك به بازسازي بافت را به اين هيدروژل‌ها القا مي‌كند. در سال‌هاي اخير استفاده از ترموژل‌ها در دارو رساني و مطالعه بر روي سامانه‌هاي دارو رساني ترموژلي نيز بسيار متداول شده است. ترموژل‌ها مي‌توانند دارو را به‌صورت هدفمند به محل مورد نظر برسانند و با محافظت از دارو در بدن، طول عمر دارو را افزايش دهند. ترموژل‌ها همچنين به دليل ساختار سه بعدي متخلخلي كه دارند، در پژوهش‌هاي مختلفي به عنوان محيط كشت سلولي مناسب مورد توجه قرار گرفته‌اند. به علاوه اين مواد به عنوان غشاي خود تميز شونده به دليل داشتن قابليت در كاهش كپسوله سازي فيبري و تسهيل انتشار آناليت در حسگرهاي زيستي استفاده شده‌اند. در اين مقاله سعي شد كه در ابتدا به بررسي تحقيقات انجام شده در زمينه مكانيسم هاي عملكردي ترموژل‌‌ها و پيشرفت‌هاي حاصل شده در اين زمينه پرداخته شود. در ادامه نيز با نگرشي كاربردي، تحقيقات انجام شده در زمينه استفاده از ترموژل‌ها در مهندسي پزشكي مانند استفاده در دارو رساني، مهندسي بافت، كشت سه بعدي سلول/ سلول‌‌هاي بنيادي و غشاها و حسگرها مورد بررسي قرار گرفت.