اثرات ليراگلوتايد روي شاخص‌هاي بيوشيميايي پلاسما و بافت بيضه با القاء ديابت و چاقي در موش

زمينه و هدف: چاقي و ديابت از شايع‌ترين اختلالات متابوليكي هستند و هردو اثرات منفي بر سيستم بدن از جمله دستگاه توليدمثلي مي‌گذارند، از طرفي درمان داروئي آن‌ها باعث اختلال در باروري مي شوند. از جمله داروهاي كانديد براي درمان اين بيماري‌ها ليراگلوتايد است. پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثير داروي ليراگلوتايد روي بافت بيضه و فراسنجه هاي خوني به‌ويژه پروتئين واكنشيC  (شاخص التهاب) انجام شد. روش تحقيق: در اين مطالعه تجربي تعداد 40 سر موش نر سوري به 5 گروه با 8 تكرار تقسيم شدند كه شامل گروه هاي شاهد، چاق، گروه چاق دريافت كننده ليراگلوتايد mg/kg2/1، گروه ديابتي و گروه ديابتي دريافت كننده ليراگلوتايد با دوز 2/1 ميلي گرم بر كيلوگرم وزن بدن بودند. ليراگلوتايد به‌صورت روزانه و زير جلدي تزريق گرديد. پس از شش هفته مطالعه حيوانات بيهوش و نمونه سرم تهيه و مقاطع بافت بيضه تهيه شدند. مقاطع بافتي براساس روش هاي رايج تهيه گرديد. يافته‌ها: ليراگلوتايد قطر لوله هاي اسپرم‌ساز را در گروه هاي چاق و ديابتي افزايش داد (01/0 P). ديابت و چاقي ضخامت لايه اپيتليوم لوله هاي اسپرم‌ساز را كاهش دادند (01/0 P). پروتئين واكنشي C در گروه هاي ديابتي و چاق كه به آن‌ها ليراگلوتايد تزريق شد كاهش يافت (01/0 P). نتيجه‌گيري: ليراگلوتايد مي‌تواند سبب بهبود سيستم توليد‌مثلي جنس نر (بافت بيضه) و كاهش التهابات مزمن در زمان چاقي و ديابت شود.