مرور مقايسه‌اي تخمين حالت سه بعدي دست مبتني بر پردازش تصوير

با گسترش روزافزون فناوري و ظهور دستگاه‌هاي هوشمند در زندگي امروزي، برقراري ارتباط تعاملي با اين ابزارهاي هوشمند به امري اجتناب ناپذير تبديل شده است. از ميان روش‌هاي متعدد برقراري ارتباط تعاملي كه شامل استفاده از صوت و لباس‌هاي مجهز به سنجش‌گر حركتي و همچنين روش‌هاي مبتني بر تصوير است كه هر كدام برمبناي شناسايي و نظارت بر عضو خاصي از بدن متمركز هستند، روش‌هاي مبتني بر دست انسان به دليل دارا بودن ويژگي‌هاي خاص دست، از اهميت مضاعفي در اين حوزه برخوردار است و لذا تخمين حالت سه بعدي دست با استفاده از پردازش تصوير به يكي از جذاب‌ترين و چالشي‌ترين زمينه‌هاي پژوهشي مرتبط با ارتباط تعاملي انسان با ماشين تبديل شده است. در اين مقاله، روش‌هاي مختلف تخمين حالت سه بعدي دست با تاكيد بر روش‌هاي مبتني بر پردازش تصوير بررسي شده و نقاط قوت و ضعف آنها بيان شده و مورد مقايسه قرار گرفته است. اين مقايسه بر اساس روش‌هاي سنتي و همچنين روش‌هاي مرتبط با يادگيري عميق انجام شده است. همچنين پايگاه داده‌هاي مورد استفاده در تخمين حالت دست نيز معرفي شده و ويژگي‌هاي هركدام از آنها در كاربردهاي مختلف مورد بررسي قرار گرفته است.