ارزيابي و تحليل فضايي آسيب ‌پذيري امنيت شهري محلات مناطق 22‌گانه شهر تهران

زمينه و هدف: ارزيابي و درك آسيب‌پذيري شهري در برابر تهديدات امنيتي، موضوع مهمي براي برنامه‌ريزان، طراحان و سياست‌گذاران شهري است. مرور پژوهش‌هايي كه درباره ارزيابي و ترسيم آسيب‌پذيري امنيتي شهري پژوهش كرده‌اند نشان مي‌دهد كه اين موضوع واجد ابعاد گوناگوني و متأثر از عوامل فضايي، اجتماعي و اقتصادي است و اين ابعاد از طريق عواملي مانند تركيب كاربري اراضي، اتصال خيابان‌ها، زيرساخت‌ها و داده‌هاي جمعيتي و اجتماعي-اقتصادي قابليت اندازه‌گيري دارد.روش پژوهش: در اين پژوهش، پس از شناسايي شاخص‌هاي مرتبط با موضوع، داده‌هاي مربوط به آن‌ها در سطح محلات مناطق 22‌گانه شهر تهران جمع‌آوري شد. سپس از طريق روش F’ANP كه يك روش ارزيابي چندمعياري براي ساخت شاخص‌هاي مركب است، استفاده شد.يافته‌ها: نتايج اين پژوهش كه حاصل از تركيب ۱۴ شاخص در ۳۵۴ محله شهر تهران است، نشان مي‌دهد كه پنج مؤلفه اصلي در ساخت شاخص مركب آسيب‌پذيري امنيت شهري قابل شناسايي است كه عبارت‌اند از: سطح ريسك و تهديد (در معرض خطر)، تراكم فعاليت اقتصادي، تركيب بيكاري كل، گره‌هاي ترافيكي و جمعيت وابسته.نتيجه‌گيري: توزيع فضايي اين مؤلفه‌ها در سطح محلات شهر تهران نشان مي‌دهد كه مؤلفه‌هاي سطح ريسك/تهديد و گره‌هاي ترافيكي داراي توزيع شمالي- مركزي و مؤلفه‌هاي تراكم فعاليت اقتصادي، تركيب بيكاري كل و جمعيت وابسته از نوع مؤلفه‌هاي خوشه‌اي هستند. در مجموع، بيش‌ترين مقادير آسيب‌پذيري امنيت شهري در مناطق مركزي ۱۱ و ۱۲ و منطقه شمالي ۱ تهران و كم‌ترين مقادير آن مربوط به مناطق شمال شرقي ۳ و ۴ تهران بوده است.