پندِ پيران، معرفيِ دست‌نوشته‌ها و تحريرِ تازه و ترجمۀ عربيِ آن

كتاب پند پيران براساسِ يك نسخۀ خطيِ محفوظ در موزۀ بريتانيا به همت جلال متيني تصحيح و در 1357 منتشر شد. نام كتاب و نام نويسنده و تاريخِ تأليفِ آن در متن كتاب نيامده است. در اين مقاله، ابتدا دست‌نوشته‌هاي ديگر پند پيران را معرفي مي‌كنيم كه به نام‌هاي «مواعظ الفردوس» و «مناقب الأولياء» مكتوب شده است. سپس، براي نخستين بار، به تحرير تازۀ آن به نام «جامع الحكايات» اشاره مي‌كنيم كه نصرالله‌بن‌شهرالله ترمذي در قرن دهم يا يازدهم هجري نوشته است. البته به‌دليلِ آن كه نصرالله ترمذي هيچ اشاره‌اي به اصل كتاب نكرده؛ بلكه مدعي شده كه حكايت‌ها را خود جمع كرده است، كارِ او از نوعِ انتحال قلمداد مي‌شود. در ادامه، براي نخستين بار، ترجمۀ عربيِ پند پيران را به نام «حكايات الصالحين» معرفي مي‌كنيم و اطلاعات و دريافت‌هاي تازه‌اي دربارۀ نامِ اصليِ پند پيران و نامِ نويسنده و تاريخِ تأليفِ آن مطرح مي‌كنيم. در پايان، با ذكر نمونه‌هايي نشان مي‌دهيم كه تصحيحِ دوبارۀ پند پيران با استفاده از نسخه‌هاي خطي نويافته ضرورت دارد.