عنوان مقاله :
سرنام پنداري و ريشه شناسي شاعرانه (معرفي و توصيف دو هنرسازۀ تازه)
پديد آورندگان :
فروزنده فرد ، منوچهر دانشگاه تهران , جهانشاهي افشار ، علي دانشگاه شهيد باهنر كرمان
كليدواژه :
سرنام , سرنام پنداري , ريشه شناسي , ريشه شناسي عاميانه , ريشه شناسي شاعرانه , هنجارگريزي ريشه شناختي
چكيده فارسي :
دربارۀ انواع هنرسازهها در آثار ادبي گوناگون نوشتههاي بسياري به چاپ رسيده است، اما از آنجا كه هنر و هنرسازهها را نميتوان محدود كرد، پژوهشگر ادبي هنوز هم ميتواند انواع ديگري از اين ابزارها را كشف و توصيف كند. نگارندگان در اين نوشتار كوشيدهاند به دو هنرسازه بپردازند كه ظاهرا تاكنون توجه ادبپژوهان را به خود جلب نكردهاند. اين دو ابزار عبارتاند از سَرنامپنداري و ريشهشناسي شاعرانه. در سرنامپنداري (تسامحا سرواژهپنداري)، شاعر/ نويسنده ميكوشد هر يك از واجها يا تكنگارههاي يك واژه را واج يا تكنگارۀ آغازينِ واژهاي ديگر بپندارد و با اين كار واژۀ بسيط را سرنام تلقي كند. درواقع با اين حسن تعليل، بهصورتي هنري معاني ديگري به معناي اصلي واژه افزوده ميشود كه در ساختمان و ريشۀ آن واژه وجود ندارد. در ريشهشناسي شاعرانه (هنجارگريزي ريشهشناختي)، شاعر/ نويسنده براي واژه ريشهاي ميسازد تا معناي موردنظر خود را بدان واژه تحميل كند. برخلاف ريشهشناسي عاميانه، ريشهشناسي شاعرانه كاملا آگاهانه است. اطلاعات اين مقاله به روش كتابخانهاي گردآوري شده و روش تحقيق نگارندگان توصيفي ـ تحليلي است.
عنوان نشريه :
زبان فارسي و گويش هاي ايراني
عنوان نشريه :
زبان فارسي و گويش هاي ايراني