مهارت ارتباطي زوجين و رابطۀ آن با گسست خانواده (موردمطالعه: متأهلين شهر تبريز)

نهاد خانواده، در مفهومي عام و گسترده  يك نهاد اجتماعي است. اين گروه كوچك متشكل از زن، مرد و فرزندان با ذكر خصوصيات و كاركردهاي مختلفي شناخته مي شود اما ويژگي اساسي و تفكيك‌نشدني آن صميميت است. خانواده با اهميت‌ترين نهاد اجتماعي در راستاي تجلي عشق و اميد، كانون تحقق آرزوهاي انسان ها و مركز تولد و پرورش نسل بشر است كه نقش بنيادي در توسعه و رشد زندگي سالم انساني را دارد، ولي عوامل متعددي وجود دارند كه ساختار خانواده و استحكام آن را تحت‌تأثير قرار مي‌دهند و موجب اختلال در بروز تعارض بين اعضا و به ويژه اختلال در روابط زوجين مي‌شوند كه درنهايت گسست خانواده براي زوجين را به همراه مي‌آورد. پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه مهارت ارتباطي زوجين و رابطه آن با گسست خانواده (مورد مطالعه: متأهلين شهر تبريز) انجام شده است. با توجه به هدف تحقيق، سؤال كلي در تحقيق حاضر عبارت بود از: مهارت ارتباطي زوجين چه رابطه‌اي با گسست خانواده دارد؟ روش تحقيق پيمايشي و ابزار گردآوري داده ها پرسش‌نامه بود. جامعه آماري پژوهش، افراد متأهل ساكن در سه منطقه شهري (5، 7 و 8 شهر تبريز) از مناطق ده‌گانه شهر تبريز بود كه براساس فرمول كوكران 384 نفر از آن‌ها به‌عنوان  نمونه آماري به صورت نمونه‌گيري خوشه‌اي بررسي شدند. نتايج تحقيق گوياي آن است بين متغير مهارت ارتباطي با گسست خانواده رابطه معنادار و معكوسي وجود دارد؛ يعني با افزايش مهارت ارتباطي بين زوجين خطر گسست خانواده كاهش مي‌يابد. همچنين يافته‌ها نشان مي‌دهد تحصيلات افراد نيز بر متغير گسست خانواده و مهارت ارتباطي تأثيرگذار است. به نظر مي رسد با توجه به نقش و اهميت مهارت‌هاي ارتباطي در زندگي اجتماعي، رويكرد علمي و توجه به پرورش آن در بايد بيشتر مدنظر قرار گيرد.