شناخت رابطۀ بين رضايتمندي اقتصادي و مسئوليت‌پذيري اجتماعي (مطالعۀ موردي: كاركنان پارس جنوبي (عسلويه))

جوامعي كه در آن افراد پاسخگوي وظايف مدني خود هستند و منافع شخصي خود را فداي منافع كل جامعه مي‌كنند و احساس مسئوليت‌پذيري اجتماعي را در خود پرورش داده‌اند و نهادينه كرده‌اند، با آهنگ رشد سريع‌تري در مقايسه با ساير جوامع به سمت توسعه پايدار حركت مي‌كنند. هدف اصلي اين مطالعه، شناخت رابطه بين رضايتمندي اقتصادي و مسئوليت‌پذيري اجتماعي كاركنان پارس جنوبي بود كه با روش توصيفي از نوع پيمايشي و ابزار پرسش‌نامه انجام شد. جامعه آماري مطالعه‌شده، كاركنان پارس جنوبي بودند. براي تحليل يافته‌ها از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌هاي آماري مانند همبستگي، مقايسه ميانگين‌ها، رگرسيون چندگانه و ساير آزمون‌ها استفاده شد. تعداد نمونه مطالعه‌شده 400 نفر بود كه با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي انتخاب شدند. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه ميانگين مسئوليت‌پذيري اجتماعي در ميان كاركنان برابر 83.51 است كه اين نمره در مقايسه با ميانگين موردانتظار (105) در حد كمتري قرار دارد و بيانگر ميزان مسئوليت‌پذيري پايين كاركنان است. نتايج نشان مي‌دهد كه بين ميزان رضايتمندي اقتصادي و ميزان مسئوليت اجتماعي آن‌ها (0.29 =r) رابطه معناداري وجود دارد. نتايج حاصل از رگرسيون نشان مي‌دهد كه رضايتمندي اقتصادي به‌ اندازه (0.19= Beta) در تبيين متغير وابسته تأثير دارد و 0.53 درصد از واريانس متغير مسئوليت‌پذيري اجتماعي را تبيين كرده و توضيح داده است (0.53=R²). بحث اساسي در اين پژوهش مسئوليت‌پذيري اجتماعي كاركنان پارس جنوبي است. آنچه از نتايج پژوهش حاضر برمي‌آيد، اين است كه ميانگين مسئوليت‌پذيري اجتماعي كاركنان كمتر از حد متوسط است. اين نتيجه آن چيزي را كه فايول مطرح مي‌كند مبني بر اينكه مسئوليت‌پذيري اجتماعي افراد در سازمان، در تن دادن آن‌ها به قواعد و اصول برنامه‌ريزي‌شده‌اي است كه در سازمان براي آن‌ها مطرح است، تا حدي در بُعد قانوني مسئوليت‌پذيري اجتماعي خدشه‌دار مي‌كند. به تعبير زيمل، مسئوليت‌پذيري اجتماعي، نوعي وظيفه مدني است كه به رفاه ديگران در جامعه كمك مي‌كند.