بررسي اثربخشي مداخله ورزشي مبتني بر برنامه هاي بين نسلي بر شادكامي و بهزيستي ذهني در ورزشكاران بدنسازي

هدف پژوهش حاضر، تعيين اثر بخشي مداخله ورزشي مبتني بر برنامه‌هاي بين‌نسلي بر شادكامي و بهزيستي‌ذهني در ورزشكاران بدنسازي مي‌باشد. روش تحقيق نيمه‌آزمايشي و به‌صورت پيش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه كنترل مي‌باشد. نمونه مورد مطالعه شامل30 ورزشكار بدنساز مرد در قالب دو گروه مي‌باشد (شامل 15 نفر بدنساز به‌عنوان گروه آزمايشي و 15 نفر بدنساز به‌عنوان گروه كنترل) كه به‌روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي چند مرحله اي انتخاب شدند. گروه آزمايش تحت مداخله ورزشي مبتني بر برنامه هاي بين نسلي قرارگرفتند، اما براي گروه كنترل مداخله انجام نشد. ابزارهاي گردآوري داده‌ها شامل پرسشنامه شادكامي آكسفورد(1995) ، پرسشنامه فرم كوتاه بهزيستي ذهني ريف و سينگر (2006) و روش مداخله ورزشي مبتني بر برنامه‌هاي بين نسلي بود. جهت تحليل داده‌هاي پژوهش حاضر از آزمون تحليل كواريانس ANCOVA و نرم‌افزار SPSS25استفاده شد. نتايج نشان داد كه تفاوت معناداري بين نمرات پيش‌ آزمون و پس‌آزمون گروه آزمايشي و همچنين تفاوت معناداري بين دوگروه آزمايشي و گواه در شادكامي و بهزيستي ذهني ورزشكاران بدنسازي وجود داشت. انجام مداخلات ورزشي بر متغير شادكامي و بهزيستي ذهني اندازه اثر بزرگتر را داشته است. ورزشكاران بدنساز شركت كننده در جلسات مداخله ورزشي مبتني بر برنامه‌هاي بين نسلي قرار در مقايسه با گروه كنترل و درمقايسه با قبل از مداخله درمجموع بهزيستي ذهني و شادكامي بيشتري را تجربه كردند.