نقد اشكالات نظريه علامه طباطبايي در حقيقت امامت

مسئله امامت يكي از مهم‌ترين مسائلي است كه از ديرباز در بين مسلمانان مطرح بوده است. عدم شناخت حقيقت امامت ريشه بسياري از اختلاف‌نظر‌هاست. علامه طباطبايي با شيوه تفسير قرآن به قرآن حقيقت امامت را «هدايت به امر الهي» معرفي مي‌كند. برخي متأخرين به اين نظريه ابتكاري علامه اشكال‌هايي وارد كرده‌اند. در مهم‌ترين اين اشكال‌ها با تقرير‌هاي مختلف، ديدگاه علامه مخالف قرآن و روايات شمرده شده است. بنابراين، مسئله تحقيق نقد اين دسته از شبهات با روش كتابخانه‌اي و تحليل داده به شيوه تحليلي ـ توصيفي است. ازجمله يافته‌هاي پژوهش اثبات سازگاري ديدگاه علامه با ظاهر آيات قرآن با توجه به تفسير آيه 124 سوره بقره به همراه آيه 73 سوره انبياء است. رواياتي كه مخالف ديدگاه علامه شمرده شده است، اشاره به شئون امامت دارد و حقيقت امام محسوب نمي‌شود. امر تشريعي نيز برخاسته از وجود امر تكويني براي ائمه است. پس امام افزون بر هدايت ظاهري، داراي تصرف تكويني و هدايت ايصالي نيز هست.