ارزيابي حكمروايي شهري پايدار در شهرهاي كوچك مرزي(مطالعه موردي: شهر سردشت)

در حكمروايي مدرن، تغيير از ساختارهاي مركزي و سلسله‌مراتبي به سمت رويكردهاي مشاركتي با سازمان‌هاي اجتماعي و نهادهاي غيردولتي، كه به توسعه پايدار شهري كمك مي‌كنند، اهميت دارد. در تحقيق حاضر، حكمروايي شهري به عنوان يكي از راهبردهاي اساسي براي دستيابي به توسعه پايدار در شهر مرزي سردشت مورد بررسي قرار گرفته است. رويكرد جمع‌آوري داده‌ها، تعاملي و متمركز بر دانش فني، و استفاده از روش‌هاي تحليلي، به‌كار رفته است. يافته‌هاي تحقيق به سه بخش تقسيم مي‌شود: ابتدا شناسايي عوامل موثر در حكمروايي بر توسعه پايدار شهري با در نظر گرفتن 12 متغير، سپس بررسي نقش اين متغيرها در تحقق توسعه پايدار شهري از طريق روش تحليل اثرات متقاطع، و در نهايت شناسايي پيشران‌هاي كليدي تحقق‌پذيري توسعه پايدار با استفاده از روش دلفي آني و اولويت‌بندي آن‌ها بر اساس اهميت و عدم قطعيت. نتايج نشان مي‌دهند كه پنج متغير اصلي شامل تشويق و ترغيب شهروندان به مشاركت، هماهنگي ميان نهادهاي شهري براي حل مسائل و اجراي پروژه‌ها، برگزاري جلسات عمومي جهت تبيين اقدامات عمومي، همسوسازي بين سازمان‌هاي شهري مختلف در اداره شهر، و ارتباط مديران شهري با نهادهاي علمي و دانشگاهي به‌عنوان موثرترين متغيرهاي تأثيرگذار بر روند توسعه پايدار در منطقه مرزي سردشت شناخته شده‌اند. تحليل سناريوهاي توسعه پايدار در چارچوب حكمروايي شهري نشان مي‌دهد كه احتمال وقوع وضعيت‌هاي بحراني در آينده توسعه پايدار در شهر مرزي سردشت بيشتر است.