شناسايي شاخص‌هاي ارزيابي پايداري در بوم‌نظام‌هاي كشاورزي روستاي گلزار شهرستان پاكدشت (روش گراندد تئوري)

افزايش جمعيت جهان و تغيير سبك زندگي، افزايش تقاضا براي غذا و به موازات آن افزايش برداشت از منابع توليد را در پي داشته است. اين روند، تأمين امنيت غذايي جهان را بخصوص در كشورهاي در حال توسعه به مخاطره انداخته است. راه‌حل مشكل، استفاده پايدار از منابع و كشاورزي پايدار مي‎باشد. لذا براي برقراري پايداري دركشاورزي بايد بوم‌نظام‌هاي كشاورزي اصلاح شوند. از اين رو بوم‎نظام‎هاي كشاورزي نيازمند ارزيابي، طراحي و در صورت لزوم بازطراحي مي‌باشند. در ابتدا شناسايي معيارها و شاخص‌هاي ارزيابي پايداري بوم‎نظام‌هاي كشاورزي ‌ضروري مي‌باشد، كه هدف اين پژوهش است. منطقه مطالعاتي در تحقيق حاضر روستاي گلزار، شهرستان پاكدشت و نوع تحقيق حاضر كاربردي و از نظر روش انجام پژوهش، توصيفي پيمايشي مبتني بر داده‎هاي كيفي است. براي تجزيه و تحليل داده‎هاي كيفي از روش گراندد تئوري استفاده شد. جامعة آماري پژوهش از اعضاي هيأت علمي دانشگاه‎، خبرگان حوزة كشاورزي پايدار، كارشناسان وزارت جهاد كشاورزي و كشاورزان نمونه منطقه انتخاب شده است. در تحقيق حاضر براي نمونه‎گيري از روش گلوله برفي استفاده شد و مصاحبه‎ها تا رسيدن به اشباع نظري ادامه داشت كه بعد از 12 مصاحبه اشباع نظري حاصل شد. طبق نتايج تحقيق، از تمامي مصاحبه‌هاي صورت گرفته 38 كد استخراج شد و كد‌ها در پنج دسته پايداري اقتصادي (مداخله)، پايداري اجتماعي (پيامد)، پايداري اكولوژيكي (بستر حاكم)، بهره‌وري (پديده اصلي) و عدالت (راهبرد) دسته بندي شدند. مهمترين شاخص‌ها در بخش اقتصادي شامل عملكرد، در بخش اجتماعي، تجربه كاري كشاورز، در بخش اكولوژيكي، مصرف نهاده‌هاي شيميايي در هكتار، بخش بهره‌وري، بهره‌وري اقتصادي آب و در بخش عدالت درآمد سرانه شناسايي شدند. پيشنهاد مي‌شود تا در سياسيت‌گذاري‌هاي خرد و كلان كشور به منظور ارزيابي پايداري، مجموعه‌اي از شاخص‌هاي بومي‎‎سازي شده و منطبق با شرايط اقتصادي، اجتماعي و اكولوژيكي هر منطقه را مدنظر قرار دهد.