اثربخشي آموزش تلفيقي بر خودپنداره و اشتياق تحصيلي دانش‌آموزان در درس عربي

هدف پژوهش حاضر تأثير آموزش تلفيقي بر خوپنداره و اشتياق تحصيلي دانش‌آموزان در درس عربي بود. روش پژوهش حاضر شبه‌آزمايشي از نوع پيش‌آزمون و پس‌آزمون با دو گروه بود. جامعه آماري پژوهش شامل تمامي دانش‌آموزان مقطع متوسطه دوم شهر كنگاور بود كه با روش نمونه‌گيري خوشه‌اي 40 دانش‌آموز به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شده بودند. ابزار پژوهش شامل پرسش نامه‌هاي خودپنداره (SCQ) كارزل راجرز و اشتياق تحصيلي شافلي و همكاران (2005) بود كه پايايي پرسش نامه‌ها با استفاده از آلفاي كرنباخ به ترتيب  0.79 و 0.75 به دست آمد و روايي آن‌ها نيز با كمك اساتيد روان‌شناسي و مختصصين حوزه علوم تربيتي و روان‌شناسي مورد بررسي قرار گرفت و پس از بررسي‌هاي لازم مورد تأييد قرار گرفت. جهت تجزيه و تحليل داده‌ها از نرم‌افزار تحليل آماري spss ورژن 24 در بخش تحليل توصيفي (واريانس، انحراف معيار، چولگي و كشيدگي) و استنباطي (تحليل كواريانس يك متغيره) استفاده شد. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه آموزش تلفيقي تأثير معناداري بر خودپنداره و اشتياق تحصيلي و مؤلفه هاي آن ها در دانش‌آموزان داشته است(0.01 p). همچنين نتايج پژوهش نشان داد روش آموزش تلفيقي سبب افزايش خودپنداره و اشتياق تحصيلي دانش‌آموزان شد. بدين ترتيب پيشنهاد مي‌شود كه در جهت افزايش استفاده از روش آموزش تلفيقي به منظور بهبود ساير عوامل روان شناختي دانش‌آموزان برنامه‌ريزي گردد.